ကိုလေးတို့ရွာ (စ..ဆုံး)

ထန်းပင်စုရွာ အိမ်ခြေငါးဆယ်လောက်ရှိသောရွာလေး ဖြစ်ပါသည်။ ပညာတတ်ရှားပါးပြီး ရိုးသားစွာဖြင့် လယ်၊ ယာ၊ဥယျာဉ်တို့ဖြင့် အေးချမ်းစွာလုပ်ကိုင် စားသောက်နေသူများဖြစ်ကြပါသည်။ ထိုရွာလေးရှိလူများသည် အိမ်ထောင်ပြု ကြရမှာလဲ အတွင်းသိ အစင်းသိ ရွာသူ ရွာသားအချင်းချင်း စုံမက် လက်ထပ်သူများ တာမို့ တစ်ရွာလုံးဆွေမျိုးမကင်းကြသူများပဲ. ဖြစ့်ကြရာ ညီညွတ် အေးချမ်းသောရွာကလေးအဖြစ် တည်ရှိ နေကြခြင်းဖြစ်ပါ၏။ ယခု လမ်းပန်းဆက်သွယ်မှုတွေ တိုးတက်ဖွံ့ ဖြိုးလာခဲ့ပေမဲ့ တနယ်တကျေးမှာ အလုပ်အကိုင်သွားရောက်လုပ်ကိုင်သူမရှိပဲ ညီညွတ်စွာဖြင့် ဝိုင်းလုပ်ဝိုင်းစား ရွာမှာပဲ အလုပ် လုပ်ကိုင်ရင်း တင့်တိမ်ရောင့်ရဲ ကျေနပ်ပျော်ရွှင်နေကြပါသည်။ရွာအတွငိး သာရေး၊နာရေး၊လူမှုရေးကိစ္စမှန်သမျှ တက်ညီလက်ညီစုပေါင်းလုပ်ကိုင်ရင်း အေးတူပူအမျှ ဖြတ်သန်းနေသောရွာကလေးပါ။ "ငနောင်ရေ" "ဗျာ..အရီးလှ...ဖုန်းကြီးကိုင်ပြီးဘာလာလုပ် တာတုန်းဗျ...မြို့ကအသစ်ဝယ်လာပြန်ပြီလား" "မဟုတ်ပါဘူးဟယ် ဒါကအိမ်ကအငယ်ကောင် ကြက်တောရဲ့ ဖုန်းဟဲ့ ငါလဲ သူ့ဖုန်းကိုသိပ်မကိုင်တတ်ဘူး အာ့ ငါ့ဖုန်းက ကိုတိုးမောင်ယာထဲကိုယူ သွားလို့ ကြက်တောဖုန်းနဲ့ဖုန်းခေါ်လိုက်တာ ငါလဲဟိုနှိပ် ဒီနှိပ် နှိပ်ရင်း မလုပ်တတ်တော့ဘူး ဖုန်းလဲခေါ်လို့မရတော့ဘူးဟဲ့...အဲ့ဒါ ကြည့်ပေးစမ်းပါအုံးဟယ်..တော်ကြာ ကြက်တော ရွာလယ်ပိုင်းကပြန်လာရင် ငါ့ကိုပွစိပွစိလုပ်အုံးမယ်" "ဟုတ်ကဲ့ပါ အရီးလှရယ်..ကျတော်ကြည့်ပေးမယ်လေ" "အေး..အေး ရော့ကြည့်စမ်းပါအုံး" သူရနောင်မှာ အိမ်ရှေ့တွင် ထင်းခွဲနေရင်းမို့ ပါးသိုင်းပေါ်ကျလာတဲ့ချွေးတွေကို ပုဆိုးမှ ခါးပုံစဖြင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်းသုတ်ရင်း ပုဆိုး ပြင်ဝတ်ကာ ကွပ်ပျစ်ပေါ်ထိုင်လိုက်ပါသည်။ ပြီးတော့မှ အရီးလှရဲ့ ဖုန်းကိုကြည့်ရင်း "ဟာ အရီးလှ ဖုန်းက လေယာဉ်ပျံတင်နေတာကိုးဗျ.." "ဟဲ့ လေယာဉ်ပျံကဘယ်လိုတင်တာတုန်း ထူးထူးဆန်းဆန်းတွေ ဖုန်းက ပျက်သွားတာလားငနောင်ရဲ့ ရှင်းရှင်းပြောစမ်းပါဟယ်" "မပျက်ပါဘူး အရီးလှရဲ့ ဒီမှာလေ လေယာဉ်ပျံပုံလေးတွေ့လား အဲ့ဒါကိုနှိပ်ထားလို့ဖုန်းခေါ်လို့မရတာ.ဟော ကျနော်ထပ်နှိပ်လိုက်တော့ ပျောက်သွားပြီ. အခူခေါ်လို့ရပီပေါ့" "ဟယ်..ဟုတ်လား တော်သေးတာပေါ့ ငါလဲမနှိပ်မိပဲနဲ့ အဲ့ဒီလေယာဉ်ပျံကြီးက ဘယ်လိုလုပ်တင်သွားပါလိမ့်တော်" "ကြက်တော တင်ခဲ့တာနေမှာပေါ့ အရီးလှရဲ့ " "မသိပါဘူးတော် သူတိုပဲ အဲ့ဖုန်းကိုတနေကုန် ကလိနေတာ..ညဖက်ဆိုလဲ ဖိဘုတ်ဆိုလား ဖေ့ဘု ဆိုလားသုံးနေတာပဲ ဒို့များတော့ ဖုန်းဆိုရင် ဖုန်းပဲခေါ်တတ်တာ" "ဟုတ်ပါပြီ အရီးလှရယ် ခုရော ဘယ်သူ့ကိုခေါ်မလို့လဲ အရီးလှက" "ရဲသွေး ကိုခေါ်မလို့လေ ကားက ရောက်တော့မယ်လားလို့ မေးမလို့" "အဲ...အဲ့နာမည်ကို ကျတော်ကြားဖူးသလိုပဲ ဗျ အရီးလှရ ...ရဲသွေး ရဲသွေး!" "ဟဲ့ ကြားဖူးမှာပေါ့ ရဲသွေးဆိုတာ မြို့ကို ပြောင်းသွားတဲ့ ငါ့တူလေ သူငယ်ငယ်က မင်းကိုသိပ်ခင်လို့မင်းအိမ်မှာပဲ လာလာကစားတာမမှတ်မိတော့ဘူးလား ငါ့အစ်မတို့ ပြောင်းသွားတော့ နေသွေးက မူလတန်းလောက်ပဲရှိသေးတာကို" "ေဩာ် ကျတော်မှတ်မိပြီ အရီးလှရေ ရဲသွေး ရဲသွေး ဟ အဲ့ကောင်လေးတောင် ခုဆို ဘယ်အရွယ်လောက်ရောက်နေမယ် မသိဘူး လူပျိုဖြစ်နေရောပေါ့" "ဟုတ်တယ်လေ ဟိုတစ်ခါ ဒို့သွားတုန်းက တောင် သူကဆယ်တန်းရောက်နေပြီ ခုတော့ တက္ကသိုလ်တက်နေပြီတဲ့" "ဟုတ်လား အရီးလှရဲ့ အတော်ထွားနေပြီပေါ့" "အေး အဲ့ဒါ ခုမြို့မှာနေရတာ ပျင်းလာလို့တဲ့ ရွာမှာတစ်လလောက်နေမယ် ပြောတယ် အေး အရီးဖုန်းခေါ်လိုက်ဦးမယ် ငနောင်ရေ" "ဟုတ်ကဲ့ အရီးလှ ရော့လေ" သူရနောင်က အရီးလှကိုဖုန်းပေးလိုက်တော့ အရီးလှက သူ့လက်ဖဝါးမှာရေးလာသော ဖုန်းနံပါတ် တွေကို နှိပ်ရင်းခေါ်လိုက်ပါသည်။ပြီးတော့ စပီကာကြီးဖွင့်ကာ အားပါးတရပြောနေတာ မို့ ဘေးအိမ်၂အိမ်လောက်အထိကကို အသံ ကကြားနေရပါသည်။ "ဟယ်လို အကြီးလှ ကျတော်ရောက်တော့မယ်ဗျ ကားပေါ်က နေ မန်ကျည်းပင်လမ်းခွဲမှာ ဆင်းရမယ်မလား" "အေး ဟုတ်တယ် ရောက်ခါနီးရင် အကြီးလှကို ဖုန်းပြန်ဆက်နော် လူလေး" "ဟုတ်ကဲ့ အကြီး ခုနကတောင်ဖုန်းဆက်သေးတယ် ဖုန်းက ဘလေးမောင်ဆီဝင်သွားတယ် အာ့နဲ့ ကိုကြီးကြက်တောဆီဆက်တော့ ခေါ်မရဘူး" "ဟုတ်တယ် လူလေးရေ သားအကိုကြက်တောက ရွာတောင်ပိုင်းဖက်သွားရင်း ဖုန်းကျန်ခဲ့တာ ရောက်ခါနီးရင်ပြောနော် သားအကိုကြက်တောကို ဆိုင်ကယ်နဲ့အကြီးလှကြိုခိုင်းလိုက်မယ်" "ကားဆရာပြောတာတော့ ရောက်တော့မယ်တဲ့ ၁၀မိနစ်လောက်ဆိုရင်တောင်ရောက်ပီတဲ့" "ဟုတ်လား အေး အေး အာ့ဆိုအကြီးလှလွှတ်လိုက်မယ်နော်လူလေး" "ဟုတ်ကဲ့" အရီးလှကဖုန်းကိုချရင်း "အမလေး ကြက်တော တစ်ယောက်လဲ ပြန်မလာသေးဘူး ဟိုမှာကလေးကရောက် တော့မယ်" "အာ့ဆိုလဲ အရီးလှရယ် ကျွန်တော်ပဲ သွားကြိုလိုက်မယ်လေ " "အေး ကောင်းတာပေါ့ ငနောင်ရယ်" သူရနောင်က ပြောရင်းဖြင့် အိမ်အပေါ်တက်ကာ အင်္ကျီအမြန်ဝတ်ရင်း ဆိုင်ကယ်စက်နှိုးလိုက်ပါသည်။ ရွာလမ်းအတိုင်းအတော်လေးမောင်းကာ ကားလမ်းမကြီးပေါ်ရောက်တော့ အဝေးက လာနေသော ကားကြီးကိုလှမ်းတွေ့လိုက်ရ ပါသည်။ ကားကလမ်းဆုံမှာရပ်လိုက်တော့ ကားပေါ်ကနေ ကောင်လေးတစ်ယောက် ကျောပိုးအိတ်လေးဖြင့် ဆင်းလာပါသည်။ Wow ရဲသွေးကအလန်းစား လေးဖြစ်နေပါသည်။ အသားဖြူဖြူ ပိန်ပိန်ပါးပါးလေးနဲ့ တီရှပ်အစိမ်း နုလေးဖြင့်ဘောင်းဘီတိုအဖြူလေးကို ဝတ်ထားသည်မှာ ထိရက်ကိုင်ရက်စရာမရှိ အောင်ကို နုနယ် သန့်ပြန့်နေပါ၏။ ကျောက်ပိုးအိပ်မှ တွဲကျနေသော ကြိုးလေး နှစ်ချောင်းကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ကာ မျက်လုံးလေးကလယ်ကလယ်ဖြင့် ဟိုကြည့်ဒီကြည့် ကြည့်နေပါသည်။ "ဟေး..ညီလေး ရဲသွေး" သူရနောင်ကလှမ်းခေါ်လိုက်တော့ ရဲသွေးက သူ့ကိုသေချာကြညိ့ရင်း လှမ်းလာ ပါသည်။ "ဟို ကိုကြီးကြက်တော လာခေါ်မယ်ဆိုလို့ ကိုလေးက ကိုကြီးကြက်တောတို့ရွာကလား" "အေးလေကွာ ငါကသူရနောင်လေကွာ မင်းဘယ်မှတ်မိမလဲ မင်းတို့ပြောင်းသွားတုန်းက မင်းကအရမ်းငယ်သေးတယ်လေ မင်းကိုကြီး ကြက်တောမအားလို့ ကိုလေးလာကြိုတာ လာလေ ဆိုင်ကယ်ပေါ်တက်" "ဟုတ် အကို" ရဲသွေးက ဆိုင်ကယ်ပေါ်ခွတက်လိုက်ရင်း သူရနောင်ပခုံးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပါသည်၊ အနီးကပ်ရလိုက်တဲ့ သူရနောင်ဆီက ချွေးနံ့ ဟာ ရဲသွေးနှာခေါင်းထဲသို့ ဝင်လာလေ၏။ ကားလမ်းကနေအောက်ဖက်ဆင်းလိုက်တော့ မြေသားလမ်းပေါ်ရောက်သွားတာမို့ နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်ဖြင့် ဆိုင်ကယ်မှာယိမ်းထိုး နေပါသည်၊ "ကိုလေးကို ညီ ရင်းနှီးနေသလိုပဲ တွေ့ဖူးသလိုလို" "ရင်းနှီးမှာပေါ့ မင်းငယ်ငယ်က ကိုလေ့းကို အရမ်းခင်တာ ကိုလေ့းအိမ်မှာချည်းလာဆော့ တာ" "ဟုတ်လား အာ့ကြောင့်မို့ စိတ်ထဲက ရင်းနှီး နေသလိုဖြစ်နေတာထင်တယ် ကိုလေး" " အခု ညီက Uni တက်နေပြီဆို ဘာမေဂျာယူထားလဲ" "Physics ကိုလေး " "ဟုတ်လား အာ့ဆိုကိုလေးနဲ့မေဂျာတူတာပေါ့" "ဟာ ဟုတ်လား ကြီးလှပြောတော့ ရွာမှ ဘွဲ့ရတစ်ယောက်ပဲရှိတယ်တဲ့ အဲ့ဒါ ကိုလေး လား" "အင်း ဟုတ်တယ်လေ ညီ ကျောင်းပြီးတာတောင် ၄နှစ်လောက်ရှိပြီ" "ဟုတ်လား အဲ့ဒါပဲ ကိုလေးရာ မြို့မှာ computerတွေ speakingတွေလာတက်ပြီး မြို့မှာ မလုပ်ဘူးလား" "မလုပ်ချင်ပါဘူး ညီရာ ပြီးတော့ ကိုလေးက တစ်ကောင်ကြွက်လေ ကိုလေးအမေဆုံးသွားတာကြာပေမဲ့အဖေက တော့ ကိုလေးfinalရောက်တော့ ဆုံး သွားတာ အဲ့တော့ကျန်ခဲ့တဲ့ လယ်တွေကို ကိုလေးပဲ ဆက်လုပ်ရတာပေါ့ညီရာ" "ဟာ ဟုတ်လား အာ့ဆို ကိူလေးကအိမ်မှာ တစ်ယောက်တည်းနေတာပေါ့" "အေးပေါ့ ညီလေးရ" "အာ့ဆိုရင် အတော်ပဲ ကိုလေးဆီမှာလိုက် နေရမယ် ညီလေးကို ထမင်းရောကျွေးမှာ လား" "ဟား ဟား ကျွေးပါတယ်ညီလေးရာ လာနေလှည့်" ရဲသွေးကတော့ စကားပြောပုံလေးကိုက ကလေးအတိုင်းပင်။အပူအပင်ကင်းပြီး ရိုးသားသိမ်မွေ့တဲ့စိတ်ကလေးက အထင်း သားပေါ်လွင်နေတာမို့ သူရနောင်က ငယ် ငယ်တုန်းကလိုပဲ ညီလေးတစ်ယောက်လို ချစ်သွားပါသည်။လမ်းတလျောက်လုံး သူရနောငိ ခါးလေးဖက်ကာ ဟိုမေး ဒီမေး တွေ့သမျှမြင်သမျှ မေးနေသော ရဲသွေးကို စိတ်ရှည်လက်ရှည်ဖြေပေးရင်း ညီအကိုရင်းပမာ ဖြစ်သွားကြပါ၏။ အရီးလှတို့အိမ်ရောက်တော့ ရဲသွေးကိုဆိုင်ကယ်ပေါ်မှချပေးခဲ့ရင်း သူရနောင်က အိမ်ပြန်လာခဲ့ပါသည်။ အိမ်ရောက်ပေမဲ့ သူ့ဆီမှာ ရဲသွေးရဲ့ရေမွှေး နံ့လေးက ကပ်ပါလာခဲ့ပြီး ဖြူစင်ဝင်းမွတ်စွာ ချစ်စရာကောင်းလှသော ရဲသွေးကို မျက်လုံး ထဲကထုတ်မရအောင် မြင်ယောင်နေခဲ့ပါသည်။ နေ့ခင်းဖက် တရေးတမောအိပ်ပြီး ညနေလေးစောင်းလာတော့ အရိပ်ရသွား ပြီမို့ မနက်က ပေါက်လက်စ ထင်းတုံးကို ပေါက်နေစဉ်မှာပဲ "ဧည့်သည်လာတယ်ဟေ့" "ဟာ ညီလေး အလည်လာတယ်ပေါ့ ကိုလေး တို့အိမ်ကို" "ဟုတ်တယ်လေ ထမင်းလာစားတာ ဘလိုလဲ ကျွေးမယ်ဆို မနက်ကပြောတော့" "အေးပါကွာ လာထိုင်လေ ညီ ရေနွေးကြမ်းသောက်မလား" "အာ ရတယ်ကိုလေး နေ နေ ကိုလေး လုပ်စရာရှိတာသာဆက်လုပ် ညီလေးက ပျင်းလို့ထွက်လာတာ" ရဲသွေးက ကွပ်ပျစ်ပေါ်မှထိုင် ကိုလေးထင်းပေါက်တာကိုကြည့်နေလိုက်ပါ သည်။ ညနေခင်းက လေညှင်းလေးတွေ တိုက်ခတ်နေတာမို့့ ခြံစပ်မှာစိုက်ထားတဲ့ ပန်း လေးတွေအနံ့ကရဲသွေးနှာခေါင်းထဲသို့ သင်းပျံ့စွာတိုးဝင်လာပါသည်။ "ကိုလေး ညီပေါက်ပေးမယိလေ". "အဟား ရပါတယ် ညီလေးရယ် ငါ့ညီလေးကိုမခိုင်းရက်ပါဘူး" ကိုလေးကိုကြည့်ရင်း ရဲသွေးက အတော် ကြည့်ကောင်းတဲ့ ယောက်ျားတစ်ယောက် ပဲဟု မှတ်ချက်ချလိုက်ပါသည်။ နေပူထဲမှာ အလုပ် လုပ်ထားပုံရတာမို့ ကိုလေးအသားတွေညိုနေသည်။ အရပ်မြင့်မြင့် မှာ ကျစ်လစ်သောbody size က ခန့်ညားသန်မာစွာ ရဲစွမ်းရှိပုံမျိုး။ ခပ်ထူထူနှုတ်ခမ်းထက်က နုတ်ခမ်းမွှေးငုတ်တိုလေးတွေဟာ မေးရိုး ကားကား မျက်နှာလှသော ကိုလေးအတွက် Sexyဆန်သည်။နဖူးထက်က ကျလာသည့်ချွေးစက်တွေဟာ ရင်အုပိကျယ် ကျယ် နဲ့ကိုလေးကိုယ်ပေါ်ကချွေးစက်တို့ဖြင့် စုပေါင်း၍ ရွှဲရ္ဓဲစိုနေသည်။ထိုချွေးစက်တို့ဟာ ခါးလယ်က ဖြတ်စီးထားတဲ့ ပုဆိုးကြားထဲစီးကျကာ ဘယ်ကိုပျောက်သွားမှန်းမသိ။ဒူးအထက်ထိ တိုတိုဝတ်ထားသော ပုဆိုးက အမှတ်တမဲ့ဆိုလျင် အောက်ကငယ်ပါတောင်ပေါ်နိုင်ပြီး ခြေသလုံးမွှေးတွေကလဲ ကြမ်းတမ်းထူထပ် စွာပေါများလွန်းပါသည်။သူရနောင် ထင်းခွဲ နေပုံကိုသေချာကြည့်ရင်း ရဲသွေးတစ်ယောက်အားကျနေတာလား ဘာလား သေချာမသိပေမဲ့ ကြည့်ကောင်း လွန်းနေတာတော့သေချာပါသည်။ "ဟူး မောလိုက်တာကွာ" သူရနောင်က ထင်းပေါက်တာ ခနရပ် ပြီး ကွပ်ပျစ်ပေါ်က ရဲသွေးအနားထိုင်လိုက် တော့ ရဲသွေးဆီက ရေမွှေးနံ့လေးဟာ နှာခေါင်းထဲသို့သင်းပျံ့စွာဝင်လာပါသည်။ အဲ့တော့မှ သူရနောငွက ရဲသွေးမျက်နှာလေးကိုသေချာကြည့်ရင်း "ဟား မြိူ့မှာရော အဲ့လိုပဲ သနပ်ခါးလိမ်းတာ လား ညီလေး" "မလိမ်းပါဘူး ကိုလေးရ ခုမှလိမ်းတာ" "ချစ်စရာလေးကွာ ငါ့ညီက" ဟုတ်ပါ၏။ဝင်းမွတ်တဲ့အသားလေးပေါ်မှာ သနပ်ခါးလေး လိမ်းပြီး ပါးကွက်လေးကွက်ထားပုံက သူရနောင်တို့ ရွာက ကောင်မလေးတွေထက်တောင် ပိုပြီးချစ်စရာကောင်းလွန်နေသည်။ မချိုမချဉ် ပြုံးစိစိလုပ်နေသော ကလေးပုံလေး က ဆွဲဖက်ပြီး နမ်းပစ်ချင်လောက်အောင် အသားယားစရာကောင်းလွန်းနေပါသည်။ ကြည့်ပါဦး။မြို့သားလေးက တောသားပုံ ပေါက်အောင်ဝတ်ထားလိုက်သည်မှာ စွတ်ကျယ်ဖြူလေးနဲ့ ပုဆိူးကွက်စိတ်လေး။ သို့ပေမဲ့ တောသားပုံမပေါက်ပဲ ရဲသွေးဟာ ပိူ၍ပင် ချစ်စရာကောင်းလွန်းသွားပါသည်။ "ရေတွေဘာတွေတောင် ချိုးပြီးပြီဆိုတော့ ဒီကို ထမင်းစားဖို့တမင်လာတာပေါ့ " "ဟုတ်ပဗျာ ဗိုက်တောင်စာနေပြီ ဟီး" ရယ်ကျဲကျဲလေး လုပ်နေသောရဲသွေးခေါင်းလေးကို တစ်ချက်ပုတ်ရင်း "အာ့ဆို ကိုလေးရေချိုးဦးမယ်နော်" "ဟုတ်ကဲ့ ကိုလေး" သူရနောင်က အိမ်ခြေရင်းဘေးမှ စဉ့်အိုးလေးဆီသွားကာ တဝုန်းဝုန်းဖြင့်ရေ ချိုးလိုက်ပါသည်။ ရေအရှိန်နဲ့မို့ ခါးမှာစီးထားသည့်ပုဆိုးဟာ အောက်ကိုအနည်းငယ်လျှောကျသွားပြီး ဆီးစပ်အမွှေးလေးတွေပေါ်လာပါသည်။ တစ်ကိုယ်လုံးကိုဆပ်ပြီတိုက်တော့ ပုဆိုးအောက်မှာ လက်ကိုလျှိုသွင်း၍ဖင်တွေ လီးတွေကို တိုက်လိုက်သောအခါ တွဲလဲ ဖြစ်နေသော လီးအား ရဲသွေးတွေ့မြင်သွားရပါသည်။ရင်ထဲ ကတုန်ကရီဖြစ်သွားသော ရဲသွေးသည် ထိုမြင်ကွင်းကိုပဲ ထပ်ခါတလဲလဲ မြင်ယောင် ရင်း ပိုပြီးကြည့်ချင်စိတ်တွေဖြစ်လာရပါသည်။ ကိုယ်ပေါ်ကျလာသော ရေစက်ရေပေါက်များက ကြွက်သားအမြောင်း အမြောင်းဖြင့်ကျစ်လစ်နေသော အသားစိုင်တွေပေါ်မှာ ဖွားကနဲ။ ဆပ်ပြာယူကာ တိုက်လိုက်တော့ မွှေ့ပျံ့စွာ လွင့်လာ တဲ့ရနံ့တို့က ရဲသွေးနှာခေါင်းဝကို တိုးဝှေ့ကျီစယ်သွား သည်။ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်က ဆပ်ပြာအမြ ုပ်တွေဟာ အချိုးအစားလှပခိုင်မာသော ကိုလေးခန္ဓာကိုယ်နှင့် ပေါင်းစပ်၍ sexyဆန်လွန်းနေသည်။ ဝုန်းကနဲရေကိုလောင်းချရင်း ပြေလုလု ပုဆိုးကို ပြင်ကာစည်းလိုက်တော့ လုံးကျစ်တောင့်တင်းသော တင်ပါးသားနှစ်ခုက လျပ်တပြက်ပေါ်သွားပြီး ဆီးခုံမှ ထူထပ်များပြား လွန်းသောအမွှေးတွေကိုရော ရေစိုပုဆိုးအောက်မှာ အမြောင်းလိုက်ပေါ်နေသော လီးတံကိုပါ မြင်တွေ့လိုက်ရပါသည်။ ဖုံတွေပေကျံနေသော ကိုလေး မျက်နှာဟာ ရေဖြင့် သန့်စင်လိုက်တာမို့ ချောမွေ့ပြေပြစ်စွာပေါ်လာပြီး နှုတ်ခမ်းမွှေး ပသိုင်းမွှေးတွေက ရေအစိုကြောင့် ပိုပြီး ကြည့်ကောင်းသွားပါ၏။ ထူထွေးထွေး နှုတ်ခမ်းသားအပေါ်ကျလာတဲ့ ရေစက် တွေကိုမှုတ်ထုတ်လိုက်တော့ ရေမှုန်လေးများက ဖွေးကနဲလွင့်ထွက်သွားကြပါသည်။ အိုး...ရင်ခုန်စရာအတိပါပဲ။ ######################### "ရော့ ဟင်းကတော့ သိပ်မကောင်းဘူး တစ်ယောက်တည်းဆိုတော့ ဖြစ်သလိုစားနေတာ ညီလေးရ" "ဟင့်အင်း" "ဘာလဲ ညီလေးမကြိုက်လို့လား" "မဟုတ်ဘူး ညီလေးက ငယ်ငယ်ကလိုပဲ ကိုလေးခွံ့ကျွေးတာကိုစားချင်တာ" "ဟား ရပါတယ်ဗျာ ခွံ့ကျွေးတာပေါ့ ဒါပေမဲ့ မရွံရဘူးနော်" "မရွံပါဘူး ခွံ့ကျွေး" "အိုကေဗျာ" သူရနောင်က ထမင်းတွေကို ဟင်းအရည်တွေဖြင့် လူးဖတ်နယ်ရင်း ရဲသွေးကိုခွံ့ကျွေးလိုက်ပါသည်။ "ကောင်းလား" "အရမ်းကောင်းတယ် ကိုလေးနယ်ကျွေးလို့လား မသိဘူး ဟီး" နှစ်ယောက်သား ထမင်းစားပြီးတော့ အိမ်ရှေ့ထွက်ကာ စကားစမြည်ပြောရင်း အိပ်ယာဝင်ခဲ့ကြပါသည်။ "ညီလေး အိပ်တော့မလား" "ဟုတ် အိပ်တော့မယ်လေ ပျင်းစရာကြီး" "ဒါဆိုကိုလေး မီးတိုင်မှုတ်လိုက်တော့မယ်နော်" "ဟင့်အင်း မမှုတ်နဲ့ဦး" "ဘာလို့လဲ ညီလေးရ အော်မြို့သားလေးဆိုတော့ အိမ်မှာ မီးဖွင့်အိပ်နေကျလို့လား" "မဟုတ်ပါဘူးဗျာ ကိုလေးမျက်နှာမမြင်ရတော့မှာစိုးလို့" ရဲသွေးရဲ့စကားကြောင့် သူရနောင်ကပြုံးသွားပြီး ရဲသွေးမျက်နှာလေးအား တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ကာ "ပြောတတ်လိုက်တာကွာ ငါ့ညီလေးက ဘလိုချစ်ဖို့ကောင်းမှန်းကိုမသိဘူး" သူရနောင်က ရဲသွေးမျက်နှာလေးနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ကပ်လုမတတ်တိုးသွားကာ ရဲသွေးကိုယ်လေးကို ကျစ်နေအောင်ဖက်ထားလိုက်ပါသည်။ ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားမှုတို့နဲ့အတူ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် အကြည့်တွေမှာ မျောနေကြပြီး နှာခေါင်းအသီးသီးမှ ထုတ်လွတ်နေသော လေတို့က သူတို့နှစ်ယောက်ကြားကလေဟာနယ်လေးမှာ ကျီစယ်ဆော့ကစားနေကြပါသည်။ ရေနံဆီမီးတိုင်ရဲ့ အလင်းရဲရဲလေးနဲ့ နုနယ်ဝင်းမွတ်နေ သော ရဲသွေးရဲ့မျက်နှာလေးအား အနီးကပ်မြင်နေရ တာမို့ သူရနောင်ရဲ့နှလုံးခုန်သံတိူ့က တဖြည်းဖြည်း အသက်ဝင်လှုပ်ရှားလာပါသည်။ အို...နှလုံးခုန်တာတင်မဟုတ်ပါဘူး။ ရဲသွေးရဲ့ မခို့တယို့ နုထွေးအိစက်နေသော နှုတ်ခမ်းပါးလေးနဲ့ ထိလုမတတ်အခြေအနေမှာ ပေါင်နှစ်ခုကြားက ငပဲဟာ တဒိတ်ဒိတ်တောင်တက်လာပါသည်။ ရုတ်တရက် ရဲသွေးက သူ့အနားတိုးကပ်လိုက်တော့ တောင်နေသော သူ့လီးက ရဲသွေးနဲ့ ထပ်ကပ်သွားပါ သည်။ ရဲသွေးက မျက်လုံးလေးတချက်ပြူးသွားသလို သူရနောင်လဲ တဒင်္ဂရှက်သွေးဖြာသွားပါသည်။ နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့အကြည့်တွေက တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ညှိ့ယူနေကြသလို သူရနောင်ရဲ့လက်ချောင်းလေးတွေဟာလဲ ရဲသွေးရဲ့ ကျောပြင်မှတဖြည်းဖြည်းလျှောဆင်းလာခဲ့ပါသည်။ ပုံမှန်မဟုတ်သော အသက်ရှူသံတိူ့ကြောင့် သူရနောင်ရဲ့လက်တို့က တဖြည်းဖြည်းရဲလာ၏။ သူ့လက်က ရဲသွေးရဲ့တင်ပါးလုံးလုံးလေးအား အုပ်ကိုင်မိလိုက်တော့ ရဲသွေးက သူ့လက်မောင်းကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ရင်း မျက်လုံးတွေမှေးစင်း ကျသွားပါသည်။

ထို့နောက်သူက ပြေလျော့လျော့ဖြစ်နေသော ရဲသွေး ပုဆိုးလေးအောက်မှ လက်ကိုလျှို ုသွင်းကာ အိစက်နေသော တင်သားလေးတွေကို လက်ဖဝါး ကြမ်းကြမ်းဖြင့် ပွတ်သပ်လိုက်ပါ၏။ ထိုအခါ ရဲသွေးသည် သူ့ရင်ခွင်ထဲသို့ တိုးဝှေ့ခိုလှုံရင်း တင်းထားသမျှ တဏှာစိတ်တွေကို ဖြေလျော့ကာ သူ့ရင်ဘတ်ကို တရှိုက်မက်မက် နမ်းရှုံ့နေတော့သည်။ သူက ရဲသွေးရဲ့ ပြေလုလု ပုဆိုးနွမ်းလေးအား ဖြည်ချလိုက်ပြီးတင်ပါးသားတွေကို ဆုပ်ကိုင် ချေနယ်ပစ်လိုက်ပါ၏။ နောက်တော့ ရင်ခွင်ထဲရောက်နေသော ရဲသွေးဦးခေါင်းလေးအား ဆွဲယူမော့စေကာ နှုတ်ခမ်းသားတွေကို ဆွဲစုပ် နမ်းရှိုက်ပစ်လိုက်ပါသည်. "ပြွတ်စ် ပြွတ်စ်" လွတ်လပ်စွာ ကျယ်လောင်ခွင့်ရနေသော တရှူးရှူး အသက်ရှူသံတို့က ပြင်းထန်သောအနမ်း၊ပြင်းပြသော တဏှာတို့နဲ့အညီ ခပ်ထန်ထန်သံစဉ်တစ်ပုဒ်အား ဖန်တီးလျက်ပါသည်။ ရဲသွေးရဲ့အပေါ်နှုတ်ခမ်းပါးလေးအား သူ့လျှာဖြင့် ဆွဲသိမ်းပြီး ပါးစပ်ထဲငုံထားရလိုက်တဲ့အရာသာဟာ သူ့အတွက်ဘာနဲ့မှ မလဲနိုင်။ တသွေးတမွေးလှလွန်းလာသော ချစ်လှစွာသောညီလေး၏အာခံတွင်းထဲမှာ သူ့လျှာဟာလဲ နွေးထွေးစိုစွတ်စွာဖြင့် မွှေ့ရမ်းရင်း ပါးစပ်တစ်ခုလုံးပြည့်အောင် ဆော့ကစားပြေး လွှားလို့နေပါသည်။ မှေးနေသော မျက်လွှာလေးကို ဖွင့်ကြည့်မိတော့ ရဲသွေးဟာလဲ သူ့အနမ်းတို့နဲ့ကာရံနဘေ သင့်စေရန် အလိုက်သင့်ယိမ်းထိုးလှုပ်ရှားနေပါသည်။ အပေါ်ပိုင်းတွင်သာမကပဲ တလွန့်လွန့်လှုပ်ရှားမှုတို့ ကြောင့် ပြေကျသွားသောပုဆိုးနဲ့ ကွာဝေးသွားသော သူ့လီးတံဟာလဲ ရဲသွေးရဲ့လီးနဲ့ပယ်ပယ်နယ်နယ် ထိကပ်နပန်းလုံးလျက်ရှိပါသည်။ ဘယ်အချိန်ကတတည်းက ဆာလောင်တပ်မက်နေမှန်းမသိသော အနမ်းတို့ကြောင့် တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အပေါ် ရောက်လိုက် အောက်ရောက်လိုက်ဖြင့် အနမ်းဗုန်းတွေကြဲနေပါ၏။ "ချစ်လား?" အနမ်းတို့ကိုရပ်တန့်ရင်း ရဲသွေးရဲ့အမေးစကားကြောင့် သူကရီဝေစွာဖြင့် ပြောမိပါသည်။ "ချစ်တယ် ချစ်တယ် အရမ်းချစ်တယ်" ရင်ထဲကနေ ထွင်းဖောက်ထိုးထွက်လာသော စကားတို့နဲ့အတူ ရဲသွေးရဲ့လည်ပင်းတဝိုက်အား လျှာဖြင့်သိမ်းကြုံး စုပ်ယူပစ်လိုက်ပါသည်။ "အား ကိုလေး အား" Feelအပြည့်ဖြင့်ထွက်ပေါ်လာသော ရဲသွေးရဲ့ ညည်းသံတို့နဲ့အတူ စူတင်းနေသော နို့သီးလေးများကို စုပ်ယူလိုက်သော အသံတို့ကပြိုင်ဆိုင်စွာထွကိပေါ် လာပါသည်။ "ပြွတ်စ် ပြွတ်စ်" သူ့ရဲ့စုပ်ချက်တွေက ပိုပြီးပြင်းလာလေလေ ရဲသွေးက ခေါင်းကိုခါရမ်းရင်း Feelတွေ တရိပ်ရိပ်မြင့်လာလေပဲဖြစ်ပါသည်။ နောက် ရဲသွေးရဲ့လီးကို အာခံတွင်းထဲ ငုံမိလိုက်တော့ ရဲသွေးက ပြန့်ကျဲနေသော စောင်စတွေကို လက်ဖြင့် ပွတ်ချေ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပါ၏။ "ြပြတ္စိ ြပြတ္စ်" ဒစ်ဖျားလေးကို စုပ်ပစ်လိုက်တော့ရဲသွေးရဲ့ခါးလေးက ကော့ကော့သွားပါသည်။ ရဲသွေးရဲ့ငပဲကိုအားရပါးရစုပ်ယူပစ်ပြီးတော့မှ ပက်လက်ဖြစ်နေသော ရဲသွေးရဲ့လက်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲထူကာထိုင်စေပြီး သူကမတ်တပ်ရပ်၍ ရှေ့ကိုငေါ့ ရမ်းနေသည့် သူလီးကို ရဲသွေးပါးစပ်ထဲထည့်ပေး လိုက်ပါသည်။ ပူနွေးစိုစွတ်ကာ အာငွေ့ခိုလှုံခွင့်ရရှိသွားသော သူ့လီး က ရဲသွေးပါးစပ်ကိုအကြ်ုက်တွေ့စွာဖြင့် ကော့ကာ ကော့ကာ လိုးနေပါသည်။ ဆီးခုံစပ်တွေ၊လဥတွေ၊ပေါင်အတွင်းသားတွေကိုပါ လျှာဖြင့်သိမ်းကာ သိမ်းကာ ယက်နေတော့ သူ့မှာ ရဲသွေးရဲ့ ခေါင်းကို ကိုင်ကာ လီးရေ ထွက်လုမတတ်အခြေအနေအားထိန်းနေရပါသည်။ Feelတွေက အထွတ်အထိပ်ရောက်လုမတတ်ကောင်း လွန်းတာမို့ ရဲသွေးအား လေးဖက်ထောက်ကုန်းစေကာ ပြူထွက်လာသော တင်ပါးအသားစိုင်တွေကို လျှာဖြင့် သိမ်းယက်လိုက်ပါသည်။တင်စိုင်နှစ်ခုကို သူ့လက်ဖြင့်အသာအယာထိုးခွင်းကာ ကားလိုက်တော့ ပြူလျက်ရှိသော ခရေလေးက သူ့လီးကို ကြိုဆိုလျက်ရှိနေပါသည်။ ထို ခရေပေါက်လေးအားသူက ယုယစွာဖြင့် လျှာလေးနဲ့ ယက်ကာကလိပေးလိုက်တော့ ရဲသွေးရဲ့ ဖင်က သူ့ကိုပစ်ပစ်ပေးလေ၏။ ရဲသွေးထံမှတဟင်းဟင်းညည်းသံတွေ ပိုမိုကျယ်လောက်လာတာမို့ သူ့တံတွေးတွေဖြင့် ရွှဲစို နေသော ခရေပေါက်လေးကိုချိန်၍ သူ့လီးဖြင့် တေ့လိုက်ပါသည်။ သူ့လီးအား ကြိုဆိုလျက်ရှိသော ခရေပြတင်းပေါက် လေးဟာ အသာအယာဖွင့်ကာ တစ်ထစ်ချင်း အနားယူကာ ဝင်ရင်းနောက်ဆုံးတော့ သူ့ဆီးခုံနဲ့ ရဲသွေးတင်ပါးတွေထိကပ်ကာ လိုရာရောက်နိုင်ခဲ့ပြီလေ။ ခပ်ကြပ်ကြပ်အနေအထားမို့ သူက ကြမ်းကြမ်း တမ်းတမ်းမလုပ်ပဲ ညင်သာစွာလှုပ်ရှားရင်း အရှိန်ယူနေတာမို့သူရဲ့ တွင်းအောင်းသတ္တဝါကြီးက စိတ်ကျေနပ်လျက်ရှိပါသည်။အရှိန်တဖြည်းဖြည်း ရလာကာအနေချောင်သွားတော့မှ သူကစိတ်ကြိုက် ပစ်လိုးပါတော့သည်။ "ဖတ် ဖတ် ဖတ်" "အား အား" ဇိမ်ခံမနေတော့ပဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ထန်ထန် အလိုးကြောင့် ရဲသွေးသည် ရှေ့သို့ စိုက်စိုက်သွားပြီး တောင်မတ်နေသောလီးက တရမ်းရမ်း ဝှေ့နေပါသည်။ "အား အ" ရဲသွေးရဲ့ ငြီးသံကြောင့်ပင် သူ့ရဲ့ဖီးတွေပိုပို တက်လာ ဆောင့်ချက်တွေပိုပိုကြမ်းရင်း အထွပ်အထိပ်ရောက်ကာ ဖျာပေါ်သို့ လီးရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့သည်။ ထိုအခိုက်မှာပဲ ခြင်ထောင်အပြင်မှ မီးတိုင်လဲမီးစာ ကုန်ကာ အမှောင်ကျသွားပြီး ရဲသွေးရဲ့ ကိုယ်လေး ကိုဖက်ကာ ပြိုဆင်းသွားပါတော့သည်။ ######################## "ညီလေး" "ဗျာ ကိုလေး" "ရွာကို မကြာမကြာ လာလည်နော်" "ဟုတ်ကဲ့ပါဗျ" "ကျောင်းမှာရည်းစားမထားရဘူးနော်" "စိတ်ချပါဗျ ကိုလေးသာ ရွာကကောင်မလေးနဲ့ အိမ်ထောင်ပြုသွားမှာစိုးတာ" "မပြုပါဘူးဗျာ ကိုလေးက ညီလေးကိုပဲချစ်တာ ညီလေးနဲ့ပဲတသက်လုံးနေမယ် နော်" "ဟုတ်ကဲ့ ညီလေးကျောင်းပြီးရင် ကိုလေးတို့ရွာ ကျောင်းဆရာ လာလုပ်ပြီး ကိုလေးနဲ့တူတူနေမယယ်လေ ကိုလေးက ယာထဲမှာလုပ် ညီလေးက ကျောင်းမှာ ကလေးတွေကိုစာသင်ပေးပြီး အေးအေးချမ်းချမ်း နှစ်ယောက်အတူဖြတ်သန်းကြမယ်နော်" "အင်းပါ ညီလေးရယ် ကိုလေးက အဲ့ဒိနေ့တွေအမြန် ရောက်ချင်နေပြီ ညီလေးကျောင်းတက်နေချိန်တွေ ကိုလေးလွမ်းနေတော့မှာ" "အင်းပါ တခါတခါကျရင်လဲ ခွင့်ယူပြီးလာခဲ့မယ် ကိုလေးသာ ကျန်းမာရေးဂရုစိုက် ဟော ကားလာနေပြီ ညီလေးသွားတော့မယ် တာ့တာ" သူ့ကိုတာ့တာပြ၍ ကားပေါ်ပြေးတက်သွားသော ညီလေးကို ပြန်လည်ကာ တာ့တာပြရင်း ကျန်ခဲ့သည့် သူရနောင်ကတော့ ကားကြီးနဲ့ဝေးရင်းဝေးလျက်....