ရွှေယောက်ဖ (စ-ဆုံး)

"ကိုတာတီးရှင့်ယောက်ဖကိုဂရုစိုက်လိုက်ဦးနော်" "စိတ်ချပါဟာနင့်မောင်ဆိုတာလဲငါ့ညီလို့ပြောပြီးပါပကောလား၊စိတ်ချနင့်မောင်မှဲ့တပေါက်တောင်မစွန်းစေရဘူး" "အလုပ်ကိုလဲသူနားလည်အောင်ပြောပြလိုက်ဦး" "မယ်မြရယ်နင်မောင်ကခုဆိုအားစိတ်ချည်နေပါပြီဆရာကတောင်နင့်မောင်ကိုသူ့လက်ထောက်ခန့်မလို့လို့တောင်ငါ့ပြောနေတာ" ဟုတ်သည်။သာထက်ကဒီအလုပ်ကိုအစကမလုပ်ချင်ပေမဲ့လုပ်ရင်းနဲ့ဒီအလုပ်ကိုသဘောကျသွားတယ်။အစစအရာရာကိုနားလည်အောင်သင်ယူတယ်၊တတ်လဲတတ်မြောက်မြန်တော့ခေါင်းဆောင်ကတောင်ချီးကျုးပြီးပန်းရံအလုပ်ကိုပြောင်းခိုင်းချင်နေသည်။ "နင်ကသာစိုးရိမ်နေနင့်မောင်ကိုလြဲကည့်ပါဦးအလုပ်သွားရမှာကိုခုထိမနိုးသေးဘူးမပြောလိုက်ချင်ဘူးဇာတ်ကတဲ့မင်းသားထက်ပွဲကြည့်ကပိုအိပ်ရေးပျက်နေတယ်" "တော်ဘာကိုပြောတာလဲ" "ဘာမွမဟုတ်ပါဘူးကြာသြားနှိုးလိုက်သြားရတော့မွာ" တာတီးကသူ့အထာနဲ့သူပြောတာကိုမယ်မြကမေးတော့စကားကိုလွှဲလိုက်ရတာ။ သူကလဲသူပဲလေလိုးရတဲ့သူကမပင်ပမ်းရဘူးချောင်းကြည့်နေတဲ့သူကအိပ်ရေးပျက်နေတယ်လို့။ ခေါင်းဆောင်ရဲ့ကားကလဲထွက်ခွာရန်အိမ်ရှေ့သို့ရောက်နေပြီ။မယ်မြကတော့မောင်ကိုဂရုစိုက်ဖို့၊ကျန်းမာရေး၊အပျော်အပါးမလိုက်စားဖို့တပျစ်ပျစ်နဲ့မြင်းအီးပေါက်နေသလိုပင်။တာတီးကတော့မှာတာကိုခေါင်းလေးညိတ်ပြီးနားထောင်နေလိုက်တာမသိရင်မိဘကသားကိုဆုံးမနေတဲ့အတိုင်း။ "ကဲကိုတာတီးရယ်အလွမ်းသယ်လို့ဒီနေ့ပြီးဦးမှာလားဗျ" ကားပေါ်ကတာတီးနဲ့လုပ်ဖော်ကိုင်ဘက်မျိုးခိုင်ကလှမ်းအော်တော့။ "လာပါပြီကွမင်းတို့ကလဲ"ဆိုပြီးမယ်မြကိုအနမ်းပေးပြီးထွက်လာခဲ့သည်။ အလုပ်ကလဲသာယာလွန်းတဲ့နယ်ဘက်ကရွာမှာ။ ရွာဆိုပေမဲ့အိမ်ခြေကတော်တော်များသည်။စိမ်းလန်းတဲ့သစ်ပင်တွေကရွာကိုစိုးမိုးထား၍ရွာလေးကအေးချမ်းလှသည်။ အိမ်ရှင်ကမြိုကသူဋ္ဌေး။ရွာမှာသူ့မိဘနေဖို့သူတို့ကိုငှါးလိုက်တာ။ခုလိုရွာလေးမှာတာတီအလုပ်တစ်ခါမှမလုပ်ဖူးတော့အထူးတဆန်းနဲ့ဒီရွာလေးကိုပျော်နေသည်။ ရွာကယောင်းရင်းတွေကလဲစကားပြောကကောင်းချက်။စားဖို့ပြင်ဆင်ပေးထားတာကလဲဖွယ်ဖွယ်ရာရာ။ရွာကပျိုမေလေးတွေကလဲချောချက်ဆိုတော့သူတို့တစ်ဖွဲလုံးဒီရွာလေးကပြန်ကိုမပြန်ချင်လောက်အောင်ဆွဲဆောင်ထားသည်။ ခေါင်းဆောင်ကညအိပ်ဖို့ရာအတွက်နေရာစီစဉ်ပေးရာမှာတာတီးနဲ့သာထက်ကိုတစ်ခန်းပေးလိုက်သည်။ အမြဲလိုလိုမျိုးခိုင်နဲ့သာတွဲနေပေမဲ့ခေါင်းဆောင်ကသမီးယောက်ဖဆိုတော့ပိုအဆင်ပြေမယ်ထင်ပြီးထားလိုက်တာ။ လူကများတော့အိမ်ရှင်ဦးဖိုးစီမှာနေရာအတွက်အခက်တွေ့နေရသည်။ဒါကြောင့်တာတီးတို့နှစ်ယောက်ကိုအိမ်ရှင်ရဲ့မွေးချင်းအိမ်(ထိုအိမ်နဲ့သိပ်မဝေးတဲ့နေရာ)မှာနေရသည်။တခြားလူအနည်းစုကိုလဲနေရာစီစဉ်ပေးရသည်။ ထိုအိမ်မှာလဲလူကသိပ်မရှိ။မရှိဆိုအဘိုးကြီးအရွယ်အဘတစ်ဦးပဲရှိတာ၊ထိုအဘကအသက်တော်တော်ကြီးပြီ။ဦးဖိုးစီတို့ကစောင့်ရှောက်ထားရတာ။စားစရာလဲလာပို့၊သူတို့အိမ်ကိုလာနေဖို့ပြောပေမဲ့အဘိုးကသူ့အိမ်နဲ့မခွဲချင်ဘူးတဲ့လေ။ အလုပ်ကပထမနေ့ဆိုတော့အစောကြီးနားကြသည်။ ညရောက်ပြီဆိုတော့တောအရပ်ဆိုတော့လျပ်စစ်မီးကမရှိ၊ဆိုလာနဲ့ဘက်ထရီကိုသုံးပြီးမီးထွန်းရသည်။ ပုရစ်အသံတွေကလဲဆူညံလို့၊ဘုန်းကြီးကျောင်းကလဲတရားသံတွေကြားရသည်။ ပထမညတော့သူတို့ဘာမှမဖြစ်ကြဘူးဗျ၊အလုပ်ကော၊ကားစီးရတာကောပင်ပန်းပြီးအစောကြီးအိပ်ပျော်သွားကြသည်။ တာတီးမှာတော့ယောက်ဖကိုမနေညကချောင်းနေတာကိုသိတယ်လို့ပြောချင်ပေမဲ့မပြောဖြစ်။ ယောက်ဖကိုအားနာနေသည်။သာထက်ကလဲဘာမှမသိသလိုနေသည်။ ဒုတိယညတော့တာတီးကနှစ်ရက်တစ်ခါလိုးနေကြဆိုပေမဲ့မယ်မြနဲ့ကအသားကုန်လိုးထားတာဆိုတော့ဒုတိယညလဲမစာသေး။ အလုပ်သမားတွေကလဲတတ်ညီလက်ညီရှိလှတော့နှစ်ရက်ရှိသေးတယ်အလုပ်ကတော်တော်ခရီးတွင်လှသည်။သာထက်ကခုဆိုအရင်ကလိုအလုပ်ကြမ်းမဟုတ်တော့။တာတီးနဲ့အတူတူပန်းရံအဆင့်၊ အမြဲတမ်းအတူတူလုပ်ရသည်။တာတီးကလဲဘောင်းဘီတိုနဲလုပ်နေကြဆိုတော့ခုလဲဘောင်းဘီတိုပဲ၊ဒါကိုပဲသာထက်ခဏခဏခိုးကြည့်နေတတ်တာ။ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေတဲ့အခါများဆိုမခွာနိုင်အောင်ကြည့်ချင်နေသည်။ထိုင်တော့လီးကအောက်ကိုပုံကျသွားပြိးဘောင်းဘီကတင်းနေတောလီးကအဖောင်းသား။ တာတီးလဲသူအမြဲလိုလိုခိုးကြည့်နေတတ်တော့ရိပ်မိချင်လာသည်။ ဒီကောင်ငါ့ကိုဘာလို့ကြည့်ကြည့်နေတာပါလိမ့်။ သူကြည့်နေတတ်တဲ့နေရာကလဲလီးနေရာဆိုတော့တာတီးသဘောပေါက်လိုက်ပြီ။ ဪငါ့ယောက်ဖအခြောက်ဖြစ်နေတာကို။ အစတော့ဒီလိုပဲတွေနေမိတာဗျ။သူမှမဆာသေးပဲးကို။ လေးရက်မြှောက်လာတော့သူဆာသလိုလိုဖြစ်လာသည်။သာမန်ယောကျ်ားတယောက်တောင်တစ်ပတ်ကိုနှစ်ကြိမ်လောက်လိုးရမှကျေနပ်ကြတာလေ၊ခုသူကကပ္ပလီလီးကြီးနဲ့အထန်မိုလေးရက်မြောက်တော့သူလိုးချင်လာသည်။မိန်းမမှာလိုက်တဲ့စကားကလဲနားထဲပန်ကြားယောင်နေမိသည်။ "ရှင်နော်ဟိုမှာတခြားမိန်းမတွေနဲ့ရှုပ်မနေနဲ့" ရွာထဲမှာလိုးချင်ရင်ရနိုင်မဲ့အပျိုကြီးတွေရှိတယ်ဆိုတာရွာခံလူတွေပြောပြထား၍သိသော်လဲသူမိန်းမစကားကိုနားထောင်ချင်သည်။ ဒီကိစ္စကိုမေ့အောင်ကြိုးစားသည်။မေ့အောင်ကြိုးစားလေပိုပြီးလိုးချင်လေပဲ။ "ဟူး.." "ဟာကိုတာတီးသက်ပြင်းတွေချလို့ပါလား" သာထက်ကသူ့ဘေးမှာတုံးလုံးလှဲနေတဲ့တာတီးကိုမေးလိုက်တာ။ "အင်း.." "ဘာလို့လဲအိပ်မပျော်ဘူးလား" "အေးကွငါဒီနေ့ကျမှအိပ်မပျော်ဘူးကွာ" "ဘာလို့လဲ" တာတီးဆက်မဖြေ။မျက်လုံးကိုမှိတ်ပြီးအိပ်ပျော်အောင်ကြိုးစားနေသည်။သာထက်လဲဆက်မမေးတော့။ တော်တော်လေးကြာတော့တာတီးအိပ်နေရာမှထသွားသည်။ဘာလို့လဲဆိုပြီးကြည့်လိုက်တော့။ ရေချိုးမလို့ထင်သည်။ညဘက်ကြီးရေထချိုးနေတယ်ရူးများနေသလားမသိဘူးဆိုပြီးသူစိတ်ထဲကပြောမိသည်။ ရေချိုးနေတာအပြင်ဘက်မှာဆိုပေမဲ့အခန်းပြတင်းပေါက်ကဖွင့်ထားတော့အပြင်ဘက်ကိုလရောင်ဖြင့်မြင်ရသည်။ တာတီးရေချိုးနေတာကိုသာထက်ငေးကြည့်နေမိသည်။တာတီးကလဲရေချိုးရင်းလီးကိုပွတ်လိုက်ဆပ်ပြာတိုက်လိုက်၊နဲ့ဆိုတော့ကြည့်ကောင်းနေသည်။ နောက်တော့တာတီးကလီးကြီးကိုလှန်ပြီးဆပ်ပြာနဲ့ပွတ်တိုင်နေသည်။လီးကြီးကလက်ရဲ့အထိအတွေ့ကြားမှာရုန်းထအသက်ဝင်လာသည်။ သာထက်ကြည့်ရင်းလန့်သွားသည်။ဟိုညကတာတီးလီးကြီးကိုမြင်ဖူးထားပေမဲ့အဲဒါကိုသူမေ့ထားလိုက်သည်။

ခုထပ်မြင်လိုက်ရတော့သာထက်စိတ်ကကြွလာသည်။ရင်တွေလဲခုန်နေသည်။ တာတီးလီးကြီးကတော်တော်ကြီးသည်။တာတီးလို့မမှည့်ပဲချစ်တီးလို့မှည့်ခေါ်သင့်အောင်ကိုလီးကကုလားလီးကြီးသဖွယ်မည်းထုတ်လို့။ တာတီးလီးကိုကိုင်ပြီးဂွင်းတချက်နှစ်ချက်ဆွဲလိုက်သည်။ မနေနိုင်တော့ပါ။သူလိုးချင်လာသည်။ကာမစိတ်ကလဲငယ်ထိပ်ပေါက်ထွက်တော့မည်။ ဒါကြောင့်ရေကိုမြန်မြန်ချိူးပြီးအခန်းထဲဝင်လာခဲ့သည်။သာထက်ကတော့အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေသည်။ တာတီးမှာအဝတ်အစားကိုအမြန်လဲလိုက်သည်။ကာမစိတ်ကတားမရအောင်ကြွထလာသည်။ဒီညတော့လက်သမားလုပ်ရတော့မည်။ အနားကသာထက်ကိုမြင်ပေမဲ့ယောက်ဖဆိုတဲ့အသိနဲ့ထိမ်းသိမ်းဆင်ချင်ရမည်။ ဒါကြောင့်အခန်းထောင့်တစ်နေရာမှာငါးဦးကော်မတီထိုင်နေလိုက်သည်။ "အင်း..အား..အွင်း..အင်း..အား.." "ဘက်..ဘက်..ဘက်..ပက်..ပက်.." ငြီးသံရော၊ကွင်းထုသံရောကအခန်းထဲဆူညံသွားသည်။သာထက်မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့တာတီးကသူ့လီးကြီးကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ကာမက်တပ်ရပ်ပြီးကွင်းတိုက်နေသည်။ တအီးအီး..တအားအားနဲမျက်လုံးကိုမှိတ်ပြီးကာမကိုခံစားနေသည်။ ခုလိုအနီးကပ်ယောက်ဖရဲ့လီးကြီးကိုမြင်လိုက်ရတော့ပြေးစုပ်ချင်စိတ်ပင်ပေါက်သွားသည်။ ဒါပေမဲ့ထိုညကသူဆင်ချင်နိုင်ခဲ့ပါတယ်။တာတီးလဲလရေတွေကိုထုတ်ပြီးအိပ်လိုက်သည်။သူမတင်းတိမ်နိုင်ပါ၊ဒါပေမဲဘာမှမတတ်နိုင်တာ။ယောက်ဖကိုလဲသူမဆားရက်။ ယောက်ဖကိုကြည့်လိုက်တော့အိပ်နေသည်။သေချာကြည့်လေမယ်မြနဲ့တူလေ။ ပါးလေးကိုဆွဲကြည့်လိုက်သည်၊သာထက်ကမိန်းမချောလေးဆိုတာကိုတာတီးထိုညမှသေချာသိလိုက်တာ။ ထိုအဆင့်မှသူမတတ်။သာထက်လဲဒါ့ထက်ပိုပြီးအိပ်ချင်ယောင်ဆောင်ရာမှမျှော်လင့်နေပေမဲ့...။ ့နောက်နေ့ညတော့တာတီးကာမစိတ်တွေထပ်ဖြစ်လာသည်။တခါတလေကျမိန်းမနဲခွဲမနေချင်။မိန်းမကိုလဲလွမ်းသည်။စောက်ဖုတ်ကိုလဲသတိရ။ ဘေးကသာထက်ကိုကြည့်လိုက်သည်။သူကတော့သေနေသလားအောက်မေ့ရသည်။ မင်းတို့အခြောက်တွေပဲအေးတယ်ဘာတဏှာမှမရှိဘူး ဆိုပြီးစိတ်ထဲမှပြောနေလိုက်သည်။တကယ်တမ်းကတော့တဏှာကမီးတောက်တော့မလိုဖြစ်နေတာသာထက်ပါ။ တာတီးကိုသူခံချင်နေသည်။တာတီးလီးကိုလဲစုပ်ချင်နေသည်။တာတီးဘက်ကစရင်သူပေးဖို့အဆင်သင့်ချည်ပဲ။ တာတီးသူ့ကိုကြည့်ပြီးပိုလိုးချင်လာသည်။နှုတ်ခမ်းတွေဟာဆိုရင်သူ့မိန်းမမယ်မြနှုတ်ခမ်းနဲ့သိပ်တူတာ။ တာတီးကြည့်ရင်းနဲ့ဆွဲစုပ်ချင်စိတ်ဖြင့်သူ့နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်ယူအနမ်းပေးလိုက်သည်။ သာထက်ကလန့်ပြီးမျက်လုံးဖွင်လိုက်တော့ "ဟင်.." ဆိုပြီးတာတီးနောက်ဆုပ်သွားသည်။ "ညီလေးသာထက်အကိုတောင်းပန်ပါတယ်ကွာအကိုမနေနိုင်တော့လို့နမ်းလိုက်မိတာပါ" "......" သာထက်ကဘာမှပြန်မပြောတော့။ "အကိုလိုးချင်နေတယ်ညီလေးရာအကိုမင်းအမကလဲတခြားမိန်းမတွေနဲ့မဖောက်ပြန်ရဘူးတဲ့အကိုဘယ်လိုလုပ်ရမလဲမသိဘူးကွာ" "......" "ညီ့ကိုနမ်းတယ်ဆိုတာမင်းအမကိုပြန်မပြောနဲ့နော်" "......" "ညီလေးအကို့ကိုကတိပေးပါကွာ" အဲလောက်ထိကိုတာတီးမိန်းမကိုချစ်တာလေ။ "ရပါတယ်အကိုရာကျတော်မပြောပါဘူးအကိုလိုးချင်နေတာလား" "ဟုတ်တယ်အကိုမရတော့ဘူးရွာထဲကအပျိုကြီးကိုအကိုသွားလိုးမှဖြစ်တော့မယ်ညီရာအဲဒါလဲမင်းအမကိုမပြောနဲ့နော်" "အကို.." "ပြောလေညီလေး..." "အကို့ဆန္ဒကိုညီဖြည့်ချင်တယ်" "ဟင်..." သာထက်စကားကြောင့်တာတီးအံဩသွားသည်။သာထက်ကခေါင်းကိုညိတ်ပြလိုက်တော့တာတီးမချိန်မဆိုင်တော့ပဲ။ "ပြတ်..ပြတ်..ပြျစ်..ပ်က်..ပလပ်..ပ်က်" သာထက်ရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုအငမ်းမရစုပ်နမ်းလိုက်သည်။ သူလဲပြန်နမ်းလိုက်သည်။တာတီးအရမ်းထန်နေတယ်ဆိုတာသူသိလိုက်ပါသည်။စနမ်းကထည်းကပြင်းရှပြီးစုပ်ယူနေတဲ့တာတီးကသူ့နှုတ်ခမ်းကိုပြုတ်ထွက်မသွားအောင်စုပ်ထားတာ။ သာထက်လဲအလိုက်သင့်ပြန်နမ်းလိုက်သည်။လက်ကတာတီးရဲ့တကိုယ်လုံးကိုပွတ်ပေးနေသည်။လီးနေရာကိုတောအတော်ကြာအောင်ပွတ်ပေးနေသည်။ တာတီးလီးကြီးကလဲပုဆိုအောက်မှာတင်းကန်နေပြီ။တစ်ယောက်ရဲ့ရင်ခုန်သံကိုတစ်ယောက်အတိုင်းသားကြားနေရသည်။ တာတီးအချိန်မဆွဲတော့ပဲအဝတ်တွေကိုချွတ်လိုက်သည်။ အားပါးပါး..ဂေါ်ရခါးလီးကြီးကခေါင်းဆပ်ခေါ်နေသယောင်နဲ့မိုသာထက်စုပ်လိုက်သည်။ လီးကတုတ်လွန်းတော့ပါးစပ်ထဲအပြည့်။ရှည်လွန်း၍အဆုံးထိထည့်မယ်ဆိုလည်ချောင်းထဲထိရောက်နိုင်သည်။ပါးစပ်ရဲ့အနွေးဓာတ်ကလီးကိုပေလိုက်တော့တာတီးအကြိုက်တွေ့သွားသည်။ပါးစပ်ထဲကိုလီးတဆုံးထိုးလိုက်သည်။ "အော့..အွပ်..အို့.." "စောရီးညီလေး..အကိုအရမ်းထန်နေလို့ပါ" သာထက်ကလဲရတယ်ဆိုတဲ့အမူအရာဖြင့်ခေါင်းကိုရမ်းပြပြီးလီးကိုပဲဆက်စုပ်ပေးနေသည်။ လီးကဆပ်ပြာဖြင်တိုက်ထားတယ်ဆိုတာသေချာသည်။ဆပ်ပြာနံ့ကိုသူခံစားရ၍၊စုပ်ရင်းနဲ့ကိုစုပ်လို့ကောင်းလာသည်။ "ပ်စ်..ြပြစ်..ပ်က်..ပြျစ်..ပ်က်.." "အား..ရှိး..စ်..ကောင်းလိုက်တာကွာစုပ်ထား..ညီလေး..အာ..အင်း..အား.."

စုပ်တာအားမရတော့ပါးစပ်ကိုလိုးပါတော့သည်။ပါးစပ်ထဲသူ့လီးကြီးကိုတဆုံးသွန်းလိုက်သည်။လီးကလည်မျိုထိရောက်လာသည်။သာထက်မအန်အောင်နေပေးလိုက်သည်။ "ဗ်စ်..ပလြတ်..ပ်စ်..ပြျစ်..ပလြပ်.." "အား..အကိုပြီးလိုက်တော့မယ်ညီ..အား..အား" သာထက်ကလဲခေါင်းညိတ်ပြ၍သူ့ပါးစပ်ထဲတာတီးလရည်တွေပန်းချလိုက်သည်။ "အား..အ..အာ..အင်း.." ပါးစပ်ထဲမှတဆင်မေးပေါ်သိုလရည်တွေကကျလာသည်။တာတီးလဲရေချိန်မှန်သွားပုံရသည်။တအင်းအင်း..တအားအားနဲ့ငြီးနေသည်။ လီးကပျောခွေသွားသည်။သူကတော့ဖင်ကိုမလိုးတော့ဘူးထင်နေသည်။ "အကိုမလိုးတော့ဘူးလား.." "ညီကလဲကွာအကိုရဲ့အကြောင်းလဲသိရဲ့သားနဲအကိုကတစ်ချီထဲနဲ့အားမရတတ်ဘူးဆိုတာ" "ညီမသိပါဘူး.." "ညီကလဲရှက်မနေပါနဲတော့ဒီကိုမလာခင်ညကအကိုတို့လိုးနေတာကိုညီချောင်းကြည့်နေတာမလား" "ဟာအကိုသိနေတယ်.." "သိတာပေါ့အဲဒီထည်းကညီအကိုလီးကြီးနဲ့ခံချင်နေတာမလား..ဟင်ညီ" "သွားပါအဲဒီကထည်းကသိနေတာကိုဘာလို့အရင်နေ့ထည်းကမပြောတာလဲ" "ညီရှက်မှာဆိုးလို့ပါ..ကြည့်အကိုကောင်ကြီးထလာပြန်ပြီ" "ဟင်.." ခုနကပျော့ခွေသွားတဲ့လီးကြီးကခုတော့တဟုန်ထိုးကြီးထွားတောင့်တင်းလာသည်။ခုနကထပ်ပင်ပိုကြီးတယ်ထင်ရသည်။ "ညီ..အကိုလိုးချင်ပြီညီဖင်ကုန်းပေး.." "ညီကြောက်တယ်အကိုလီးကအကြီးကြီးနဲ့ညီ့ဖင်ကွဲမှာ" "ညီကလဲကွာဒီမှာဒါရှိတာပဲ..ထွီ" ဆိုပြီးတံတွေးထွေးလိုက်သည်။နောက်လီးကိုတံတွေးတွေနဲ့ပွတ်လိုက်သည်။ "အဲဒါဆိုရမှာပါအကိုအညှင်သာဆုံးလိုးမှာပါ၊ညီပဲအကို့ဆန္ဒဖြည့်ချင်လို့ဆို..လုပ်ပါကွာနော်ညီ" "ဖြည်းဖြည်းချင်းနော်" "ဟုတ်ပါပြီးကုန်းလိုက်.." သာထက်ကုန်းလိုက်တော့ဖင်လေးကစူထွက်လာသည်။ရဲပေါက်ပြီးစူနေတောတာတီးဖင်ဝကိုယှက်လိုက်သည်။ သာထက်အသဲထဲထိအောင်လှိုက်ဖိုသွားသည်။ "အား..." သာထက်ကောင်းသွားတာသိတော့တာတီးခရေကိုမှုတ်ပေးလိုက်သည်။ "အား..ကောင်းလိုက်တာအကိုရာ..အ..အား..အကိုရာ..အား..မနေတတ်တော့ဘူး..အားလိုးမှာဆိုလိုးပါတော့ဗျာ..အား..အကို.." လှိုက်ထန်စွာကောင်းလွန်း၍သူငြီးတွားနေရသည်။တာတီးကလဲမလိုးသေးပဲဆက်ပြီးမှုတ်နေလိုက်သည်။ "အား..အကို..ညီကိုလိုးပါတော့ဗျာ..အား..ညီမနေနိုင်တော့ဘူး..အာ..အာ.." လိုးပါခိုင်၍တာတီးမှုတ်ရာမှရပ်လိုက်သည်။နောက်လက်ထဲကိုတံတွေးထွေး၍လီးကိုကွင်းဆွဲလိုက်ပြီးသူ့ဖင်ဝကိုတေ့ထားလိုက်သည်။ "အကိုဖြည်းဖြည်းနော်.." တာတီးခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြီးလီးကိုဖင်ထဲထိုးသွင်းလိုက်သည်။ "ဗျိ..ဗျစ်..ဗျစ်..ဗျစ်...." "အားအကိုနာတယ်..အား..မရဘူး..အား..နာလွန်းလိုသေတော့မယ်အကို..အား" ဖင်ကပါကင်ကတကြောင်း၊လီးကလဲတုတ်လွန်းတာကတကြောင်းသာထက်ဖျက်ဖျက်လူးအောင်ခံစားရ၊နာကျင်ရသည်။တာတီးကဖင်ထဲကိုဆက်သွန်းလိုက်သည်။ "ဗျစ်..ဗျစ်..ပျစ်..ဗျီ..ဗျစ်.." "အား..အကို..ဆက်မထိုးပါနဲ့တော့..အား..ညီနာလိုပါ..အာ.." လီးကတဝက်သာသာဝင်သွားပြီ။သာထက်ဆက်မခံနိုင်လောက်အောင်ဖြစ်နေသည်။တာတီးလီးကလဲရှည်လွန်းလှသည်။ရှာမှရှားတဲ့လီး။ "ညီရာခဏပဲသည်းခံပါကွာခဏနေအဆင်ပြေသွားမှာပါ" "ဗ်စ်..ပလြတ်..ဇြတ်...ပ်စ်..ဘက်.." "အား..အာ..အား..နာတယ်..နာတယ်..အကိုလီးကိုထုတ်ပေးပါတော့..အာ..နာတယ်မရဘူး.." သာထက်ကလဲနာလွန်း၍လီးကိုဖင်ထဲကထုတ်ခိုင်းနေသည်၊ဒါကိုမကြားချင်ယောင်ဆောင်ပြီးဆက်သာလိုးသွန်းနေသည်။ "ဗျိ..ဗျိ..ဗျစ်..ဗျစ်.." "အား..သေပါပြီဗျာ..အား..အား.." "ညီရယ်အကုန်ဝင်သွားပြီကွ၊ဒါထက်မနာတော့ပါဘူး.." ဟုတ်သည်။လီးကြီးကဖင်ထဲကိုအဆုံးထိဝင်သွားပြီ။တာတီးလဲရှေ့ထိုးနောက်ငင်လိုးနေလိုက်သည်။မိန်းမတောင်တဆုံးမလိုးခဲ့တာယောက်ဖတဆုံးလိုးရတော့သဘောခွေနေသည်။ "အာ..အသ်း..အင်း..အားညီရာကောင်းလိုက်တာ..အာ.အင်း..ညီဖင်ကလိုးကောင်းလိုက်တာ..အာ..အင်း.." တာတီးလိုး၍ကောင်းနေသည်။မိန်းမနဲ့ကတဆုံးမလိုးရ၍ခုလိုတဆုံးလိုးရတော့တာတီးကျက်သီးထအောင်ကောင်း၍ကျေနပ်နေသည်။ "အင်း..အား..အာ..အ..အ" "ဖြောင်း..ဘွတ်..ဖွတ်..ပျစ်..ပလွတ်..ပျစ်.." "ကောင်းလိုက်တာကွာ..ညီရာ..အကိုလိုးလို့ကောင်းလိုက်တာကွာ..အင်း..ညီဖင်ကကျပ် ထုတ်နေတာပဲကွာ.." တာတီမြန်မြန်လေးလိုးလိုက်သည်။ "ဖြောင်း...ဖြောင်း...ဖြောင်း..." "အြတ်...အ...အာ..အာ..အ.." "..အား...ရှီး..စ်..အင်း..ညီရာ.." "အကိုညီကောင်းလာပြီကြမ်းကြမ်းစောင့်..ခံနိုင်ပြီ..အ..ညီကောင်းနေပြီ.." "Ok..ညီ.." "ဖြောင်း...ဗျောင်း...ဗျောင်း..ဖြောင်း.." သာထက်ဖင်ကိုကိုင်ပြီးဆောင့်လိုးနေတာကြမ်းတမ်းလွန်းလှသည်။ဒါတောင်သူကကြမ်းခိုင်းနေသေးသည်။ တော်တော်ခံနိုင်တဲ့ကောင်။.. ဆိုပြီးတာတီးမှတ်ချက်ပေးလိုက်သည်။ "ဗြောင်း...ဖြောင်း...ဖျောင်း...ဖျောင်း.." "လိုး...ကြမ်းကြမ်းသာလိုး...အား..ကောင်းလိုက်တာ..အ...ခံလို့ကောင်းလိုက်သာ..အာ.." "အကိုလဲကောင်းတယ်...အ...အင်း..အွင်း" တတ်ညီလက်ညီနဲ့လိုးတဲလူကလိုးခံတဲ့သူကလဲအပေးကောင်းတော့တာတီးအကြာကြီးစိမ်လိုးနေတော့သည်။ ကြာတော့ဖင်ကလဲပူလီးကလဲကျိမ်းလာသည်။ အချက်တစ်ရာလောက်လိုးပြီးတော့တာတီးပြီးချင်လာသည်။ "ညီ...ညှစ်ထား..အကို..ပီးတော့မယ်...ညှစ်ထား..အား..အ..အ..ပြီးပြီ" "အား......" သာထက်ကချိ့၍ကုတင်ပေါ်မှောက်ချလိုက်တော့တာတီးလဲအပေါ်ကနေမှောက်လျက်ပါလာသည်။ "ဇြိ..." ပြုတ်ထွက်မလိုဖြစ်နေတဲ့လီကဖင်ထဲကိုထပ်ဝင်သွားသည်။ "အား.." "အား.." နှစ်ယောက်သားအားဆိုပြီးအော်လိုက်တော့။ "ဟား....." "ဟား......" အတူတူရီမောကြပြန်သည်။ "ဟူး...."တာတီးကလေကိုမှုတ်ထုပ်လိုက်သည်။ "အကိုကိုခ်စ်တယ်" "အကိုလဲချစ်တယ်နောက်နေ့လဲလိုးကြမယ်နော်" "အင်း..." "ချစ်လိုက်တာကွာ" သူတို့နှစ်ယောက်အဲဒီမှာလဲမပြန်မချင်းညတိုင်းကိုလိုးဖြစ်နေကြသည်။ အိမ်ပြန်ကြတော့လဲတခါတလေလိုးဖြစ်ကြသည်။မိန်းမကရောက်ခါစကသူ့မှာကိုယ်ဝန်ရှိကြောင်းကိုပြောမပြဘူး။ သုံးလေးရက်နေမှပြောပြသည်။ဒါတောင်ယောက်ျားကငြိုငြင်မှာဆိုးနေသည်။ ဒါပေမဲ့တာတီးပျော်နေပါသည်။မိန်းမကိုယ်ဝန်ရင်လာရင်ယောက်ဖအခန်းမှာသွားအိပ်မှာပေါ့။ ဘယ်လောက်ဟန်ကျလဲကိုယ်ဝန်ရင့်လဲမငတ်တော့ဘူးလေ။အဲဒါရွှေယောက်ဖလေးကြောင့်ပေါ့။ ပြီးပါပြီ ကျေးဇူးတင်ရှိပါသည်စာဖက်ပရိတ်သတ် Aung Lay@At