ခြံစောင့် မာလီ ဦးလေးကြီး (Sex Story)

"မိမြ နင့်ယောက်ျားကို ကြည့်ပြောထားနော် ပြီးတော့မှ ငါ့အဆိုးမဆိုနဲ့ " မေမေရဲ့စကားကို ထမင်းချက် ဒေါ်မြ မျက်နှာလေးငယ်ကာ မေမေကိုတောင်းပန်ရှာသည်။ လင်မယားနှစ်ယောက်လုံး တစ်အိမ်ထဲမှာ နေစား စရိတ်ညိမ်းနေရပြီး နယ်က သူ့သားသမီးတွေကို ထောက်ပံ့ပေးနေကြတာလေ ။ အခု မေမေဆူနေတာလဲ ဒေါ်မြရဲ့ယောက်ျား ဦးထွားမောင်ရဲ့ အရက်သောက် တဲ့ အကျင့်ကိုပါ ။ ပုံမှန်ဆိုလက်ခံနိုင်ပေမဲ့ ညဘက် အိမ်ကို စောင့်ရမှာကို သူက မူးနေတော့ မေမေ ပြောရတာပါ။ ဦးထွားမောင်နဲ့ ဒေါ်မြဆိုတာ အခုမှသူတို့အိမ်ကိုပြောင်းလာတာမဟုတ်ပဲ ဖိုးပြည့် ကလေးဘဝထဲက ဒီအိမ်မှာအလုပ်လုပ်လာခဲ့တာ ။ ဖိုးပြည့်တောင်အခုဆို ဆယ်တန်းဖြေထားတယ်မဟုတ်ပါလား ။ သူတို့ရဲ့ အကျင့်စာရိတ္တ ကောင်းမွန်တော့ ဖေဖေရောမေမေကပါ စိတ်ချလက်ချနဲ့ သူတို့ကိုမျက်နှာလွှဲတတ်သည်။ အတူနေလာတာကြာတဲ့တလျှောက် ဘာမှပြဿနာမဖြစ်တော့ အဆင်ပြေသည်။ ပြေဆို ဒေါ်မြကလဲ အေးသလို ဦးထွားမောင်ကလဲ ရေခဲတုံးဖင်ခုထိုင်နေသည့်အလား။ အရက်ကို လွန်လွန်မင်းမင်းသောက်တာလေးတစ်ခုပဲရှိတာ ။ ဒါကြောင့်လဲ မေမေက သူ့ဒေါ်မြကိုပါ ပြောဖို့ ပြောတတ်သည်။ ဒါပေမဲ့ ဒီလိုစကားတွေက အခုမှပြောတာမဟုတ် အရင်ကတည်းကဆိုတော့ အထွေအထူးကြီးတော့မဟုတ်တော့ပေ ။ "ဖိုးပြည့်လေး သားမေမေကြီးကခေါ်ခိုင်းလိုက်တယ် " အခန်းထဲမှာ TV Game တိုက်နေတဲ့ ဖိုးပြည့်ကို ဒေါ်မြလာခေါ်၍ ဖိုးပြည့် ဆင်းလာခဲ့ရသည်။ အထွေအထူးကြီးတော့မဟုတ်ပေ ။ဒေါ်မြရဲ့ရွာကို သူတို့သွားကြမလို့ဖြစ်သည်။ ဒေါ်မြရွာဆိုပေမဲ့ ဖေဖေတို့ရဲ့ဇာတိဆိုလဲမမှား ။ ဒေါ်မြတို့က ဖေဖေတေို့နဲ့ရပ်ဆွေရွာမျိုးဖြစ်တာမို့ ပိုပြီးအဆင်ပြေတာဖြစ်မည်။ "အဲဒါ သာလိုက်ခဲ့မလား မလိုက်ချင်လဲ နေခဲ့လေ " "သားအိမ်မှာတစ်ယောက်ထဲနေရစ်ခဲ့ရမှာပေါ့ " "သားနေရစ်ခဲ့မယ်ဆိုရင် ကိုထွားမောင်ကို ထားရစ်ခဲ့ရမှာပေါ့ " ဖိုးပြည့်လဲ ရွာကိုမသွားချင်တာကတကြောင်း သူ့မှာတခြားအကြံအစည်တွေရှိနေသေးတာမို့ မလိုက်ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ထိုအကြံအစည်ကတခြားမဟုတ်။ ဦးလေးထွားနဲ့နှစ်ယောက်ထဲ အိမ်ကြီးထဲမှာနေရစ်ခဲ့ရမဲ့အရေးကို သူကောင်းကောင်းအသုံးချဖို့ပါ ငယ်စဉ်ကတည်းက ဒေါ်ဒေါ်မြနဲ့ ဦးလေးထွားတို့ရဲ့လက်ပေါ်မှာကြီးပြင်းလာခဲ့တဲ့ ဖိုးပြည့်လေးကို သူတို့ရဲ့သားအရင်းလေးလိုချစ်ရှာသည်။ ဖိုးပြည့်လဲသူတို့ကိုချစ်ပါသည်။ ထိုအချစ်တွေ ရင်းနီးမှုတွေက ကာလအပိုင်းအခြားတစ်ခုအတွင်း၌သာ ဖြူစင်ခဲ့ပြီး အခုချိန်မှာ ဦးလေးထွားကို မြင်ရင် ဖိုးပြည့်ဘာဖြစ်နေမှန်းမသိ ဘာကိုလိုချင်နေမှန်းမသိဖြစ်နေခဲ့တာ ။ အဲဒီနေ့ကသာ မိုးတွေမရွာခဲ့ရင် အဲဒီနေ့ကသာ အဲလိုမဖြစ်ခဲ့ရင် အခုချိန်ထိ ဖိုးပြည့်ဖြူစင်နေအုံးမှာ အဲဒီနေ့က... အဲဒီနေ့က ဖိုးပြည့်ဆယ်တန်း စာမေးပွဲဖြေရာမှာ နောက်ဆုံးနေဖြစ်သည်။ ဖိုးပြည့်က လိမ္မာတဲ့ ကလေးတစ်ယောက်မဟုတ်ပဲ အဲဒီနေ့ အိမ်ကိုလာမကြိုဖို့ပြောခဲ့သည်။ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အတူ ပျော်ပါးပြီး ညနေလောက်မှပြန်လာခဲ့ရာ အိမ်နားရောက်တော့ မိုးကရွာပါလေရော ။ ဖိုးပြည့်လဲ ကားမှတ်တိုင်ကနေ အိမ်ကို ခပ်သွက်သွက်လေးပြန်လာပေမဲ့ မိုးကမလွတ်တော့ပြီးမို့ မိုးရေထဲကလေးလိုပျော်ပါးကာလျှောက်လာခဲ့သည်။ "လူလေးရယ် ဘယ်အချိန်ရှိနေပြီလဲ မိုးကလဲရွာနေတော့ လူလေးကိုစိတ်ပူနေတာ " ခြံထဲမှ စောင့်နေတဲ့ဦးလေးထွားက ဖိုးပြည့်ကိုမြင်တော့ ကပြာကယာပဲ ကျောပိုးအိတ်ကိုယူကာပြောသည်။ ဆယ်တန်းကျောင်းသားတစ်ယောက်ရဲ့အပျော်ဆုံးနေဆိုတော့ အရာအားလုံးကပျော်စရာတွေချည်သာ မိုးကပါရွာဆိုတော့ ဖိုးပြည့်အတွက် ပျော်စရာတွေချည်းသာ "သားပျော်လို့ပါ ဦးလေးထွားရာ စာမေးပွဲဖြေပြီးမိုးရွာတော့ ဘယ်လောက်ပျော်စရာကောင်းလိုက်လဲ ဖေဖေနဲ့မေမေက ပြန်မလာသေးဘူးလား " "ဟုတ်တယ် ဒါပေမဲ့ လူလေးပြန်ရောက်ပြီလားဆိုပြီး ခဏခဏဖုန်းဆက်မေးနေတာ မိုးကလဲရွာနေတော့ မိုးလင်းလောက်မှ ပြန်လာကြမယ်ထင်တယ် " ဖေဖေရောမေမေပါက တစ်ခါတစ်လေဆိုရင် ရုံးကို နှစ်ယောက်စလုံးသွားကြသည်။ အိမ်ကိုတော့စိတ်ချရတဲ့သူတို့ကိုပဲထားရစ်ခဲ့တာ "သားကိုကျပြောတယ် ဦးလေးထွားကလဲ မိုးရွာနေတာ ဘာလို့ထွက်နေတာလဲ ဘာလဲကလေးလို ရေထွက်ကစားနေတာလား " ဖိုးပြည့် ဦးလေးထွားရဲ့ကိုယ်ကိုကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။ ဦးလေးထွားက အသက်လေးဆယ်ကျော်ဖြစ်ပြီး တောသားဆိုတော့ ဖေဖေလိုပဲ ခန္ဓာကိုယ်က ဘာလေ့ကျင့်ခန်းမှလုပ်စရာမလိုပဲ တောင့်သည်။ အဲဒီအချိန်မှာဖိုးပြည့်စပြီးသတိထားမိတာက ဦးလေးထွားရဲ့ရင်အုပ်ကြီးတွေကိုပါ။ ဖေဖေ့ကိုလဲထိုသို့မြင်ဖူးသလို ဦးလေးထွားနဲ့လဲ အရင်က ရေအတူချိုးဖူးပါသည်။ ဒါပေမဲ့ အခု ဖိုးပြည့်အရွယ်ရောက်လာပြီဖြစ်ကာလိင်စိတ်တွေ ဝင်လာတဲ့ဆယ်ကျော်သက်ဆိုတော့ သူတို့စိတ်ပါရာကို စူစမ်းလိုလာကြသည်။ ဖိုးပြည့်ကိုယ်တိုင် သူက လိင်တူစိတ်ဝင်စားတဲ့သူတစ်ယောက်ဆိုတာ လက်ခံထားခဲ့ပြီး ထိုသို့ရင်အုပ်ကြီးတွေကိုမြင်ရင် သဘောကျသည်။ ရင်ခုန်သည်။ "ဒီကလေး ပေါက်ပေါက်ရှာရှာ လူလေးကိုထွက်ကြိုနေတာပေါ့ " "......" ဖိုးပြည့် ဘာမှပြန်မပြောပဲ ရေစို ပုဆိုးအတိုသာပါပြီး ဘာအဝတ်အစားမှမရှိတဲ့ ဦးလေးထွားရဲ့ ကိုယ်ကို ကြည့်နေမိသည်။ ရင်အုပ်မောက်မောက်ကြီးတွေတင်သာမကပဲ ရင်အလယ်မှ ပေါက်နေတဲ့အမွှေအမျှင်ထူထူက အောက်သို့သွယ်တန်းက ချက်မှတဆင့် အောက်ထိပေါက်နေပြီး ပုဆိုးဝတ်ထား၍ ဖိုပြည့်ထပ်မမြင်ရတော့ချေ။ ဘယ်အထိပေါက်နေလဲဆိုတာလဲသိသည်။ ဒါကိုတွေးပြီးရင်ခုန်ရင်း ဖိုးပြည့်ရဲ့ စိတ်ရိုင်းတွေ ဝင်လာသည်။ ဦးလေးအရင်းလို ခင်လာခဲ့တဲ့ အဖြူရောင်စိတ်တွေက ညစ်နွမ်းလာသည်။ပျက်ပြယ်သွားသည်။ "ကဲလူလေး သွားပြီးရေချိုး အဝတ်အစားလဲလိုက်တော့ ဦးလေး မျက်တွေပေါက်လိုက်အုံးမယ် " "ဟာ ဦးလေးထွားကလဲ မိုးတွေရွာနေတာမဟုတ်လား နောက်မှလုပ်လဲရတာပဲ မိုးရေထဲလုပ်မနေနဲ့ " "ကဲပါ လူလေးသာ သွားပြီးနားလိုက် ဦးလေးခဏပဲလုပ်မှာပါ သွား " ပြောပြီး ဦးလေးထွား ပုဆိုးကို ပြင်ဝတ်ရာ မိုးရေတွေစိုနေတာမို့ အောက်သို့လျှောသွားပြီး မထင်မှတ်ပဲ ဖိုးပြည့် သူ့ရဲ့လီးကြီးကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ မိုးရေစိုနေတာတောင် ကြုံ့သွားခြင်းမရှိပဲ ဦးလေးထွားလီးကြီးက တော်တော်ကြီးသည်။ သူမြင်သွားတာကို ဦးလေးထွားကတော့သတိထားပုံမရ ပုဆိုးကိုဝတ်ကာ ပေါက်ပြားတစ်လက်နဲ့ မြေပေါက်နေသည်။ ဖိုးပြည့်မှာတော့ မိုးရေချိုးရင်း ရေငတ်သလို ရေဆာသလို ခြောက်ကပ်ကပ်ကြီးဖြစ်ကာနေတော့သည်။ စိတ်ရိုင်းဆိုတာ ဝင်လာပြီးရင် ပြန်ယဉ်ကျေးဖို့ဆိုတာ မလွယ်ကူတော့ပေ ။ အဝတ်အစားတွေ ညစ်နွမ်းသွားရင်သာ လျှော်ရင် ပြန်ဖြူလာနိုင်ပေမဲ့ စိတ်ထဲက ညစ်နွမ်းသွားရင် ပြန်မဖြူစင်နိုင်တော့ပေ ။ တစ်ခါမှ အတွေ့အကြုံမရှိသေးတဲ့ကလေး စူစမ်းလိုလာသည်။လိုချင်စိတ်တွေများလာသည်။ တောင်းတလာခဲ့သည်။ ထိုအတွေးနဲ့အိပ်မပျော်ခဲ့ပဲ ရေသောက်ရန်အောက် သို့ဆင်းလာခဲ့စဉ် ။ အချိန်ကလဲ ည ဆယ့်တစ်နာရီ ထိုးနေပြီမဟုတ်ပါလား ။ "အင်း အင်း အား " အသံတွေကို ကြားနေရပြီး ဘယ်ကလဲဆိုတာ စူစမ်းလိုက်တော့ ဦးလေးထွားတို့နေတဲ့ အခန်းဆီက ။ ဒီအချိန် ဘာလုပ်နေကြလဲဆိုတာ သိနေတဲ့အရွယ်မို့ ဖိုးပြည့် အတော်ပဲဆိုပြီးတွေးကာ ရေသောက်ပြီး ထိုအခန်းနားသို့ ကပ်လာခဲ့သည်။ အခန်းတံခါးကလဲ အနည်းငယ်ဟထားတော့သူ့အတွက်အဆင်ပြေလှသည်။ ထိုဟနေတဲ့နေရာမှ အထဲက သူတို့ကို ရှင်းလင်းစွာမြင်နေရသည်။ "အား အင်း အင်း အား " "ဘက် ဘက် ဘက် " စည်းချက်ဝါးချက်ညီညီ ထွက်ပေါ်လာတဲ့ လိုးသံတွေနဲ့အတူ ဒေါ်မြထံမှ ငြီးသံတွေက ရမ္မက်ဆန်ဆန်ထွက်လို့လာသည်။ ဦးလေးထွားကတော့ လိုးရာမှာ ကြိုးစားအားထုတ်မှုက အတော်လေးပီပြင်လွန်းလှသည်။ ဒီလိုအချိန်ဆို ဦးလေးထွားရေချိန်မှန်နေပြီဆိုတော့လေ ဦးလေးထွားဘယ်လောက်သန်နေမလဲ ။အရက်မူးရင် လူတွေက ပိုပြီးသန်ကြတယ်မဟုတ်လား ။ ဒေါ်မြတစ်ယောက် ဦးလေးထွားရဲ့အမြန် အသန် စောင်းလိုးမှုတွေကို ကော့ကာ ကော့ကာဖြင့်ပြန်ပေးနေသည်။ ဖုန်းထဲက အပြာကားတွေကိုသာကြည့်ဖူးပြီး ယခုလိုအပြင်မှာမြင်လိုက်ရတော့ ဖိုးပြည့် တကယ်ကြည့်လို့မဝဖြစ်နေသည်။ အားပါးပါး... အချိုးပြောင်းရာမှာ ဒေါ်မြ အဖုတ်ကြီးထဲက ဦးလေးထွားလီးကိုထုတ်လိုက်တော့ ဖိုးပြည့် လီးကြီးကို မြင်လိုက်ရပြီး မျက်လုံးပြူးသွားသည်။ နိုင်ငံခြားက လူမည်းကြီးတွေရဲ့ လီးအလား တောင်ထင်ရသည်။ လီးကြီးက အဖုတ်ထဲအဝင်အထွက်ရှိထားပြီမို့ မဲကာပြောင်လက်နေပြီး ဒစ်ကြီးက ကားကာ တော်တော်ကြီးသည်။ "ဟင် " ဒေါ်မြမှာ လေးဘက်ကုန်းပေးထားပြီး ဦးလေးထွားက နောက်မှ ဒူးထောက်ကာ သူ့လီးကြီးကို ထည့်ကာစောင့်နေပြီး ဖိုးပြည့် လီးက ဘယ်ကိုထည့်တယ်ဆိုတာ အသေချာကြည့်နေရင်းက သေချာမြင်လိုက်ရတာက လီးကြီးက ဒေါ်မြရဲ့ ဖင်ကြီးထဲမှာ ဖိုးပြည့်စိတ်ထဲမှ ဦးလေးထွားရဲ့လီးကြီး ဖင်ထဲအဝင်အထွက်ကို မြင်လိုက်တော့ သူ့ဖင်ဆိုရင်လဲ ဦးလေးထွားလိုးလောက်တယ်ဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ ဒေါ်မြနေရာမှာသာသူဆိုရင်ဆိုပြီး ဖီးကာ ဂွင်းထုခဲ့ရသည်။ အခွင့်အရေးမရတော့ စိတ်ကူးနဲ့သာမှန်း၍ သာယာခဲ့ရပြီး ယခုလိုမေမေက အခွင့်အရေးဖန်တီးပေးတော့ ဖို့ပြည့် ဘယ်လက်လွတ်ခံလို့ဖြစ်မလဲ.... မေမေတို့ ရွာကိုသွားကြပြီး ဖိုးပြည့် မနက်ပိုင်းဦးလေးထွားနဲ့အတူစျေးကိုသွားခဲ့ပြီးစားစရာအချို့နဲ့အတူ ကွန်ဒုံးနဲ့ ဂျယ်ဆိုတာကို ဝယ်လာခဲ့သည်။ ကျောင်းက သကောင့်သားတွေက ဖာချသွားရင် ၊ သူတို့ဆော်ကို အချသွားရင်သူ့ကိုလိုက်ဖို့ခေါ်ပေမဲ့ သူကစိတ်မဝင်စားတော့မလိုက်ပေမဲ့ ဒီလို ကွန်ဒုံးဝယ်တာကိုတော့ အဖော်လိုက်ပေးရဖူးတော့ဝယ်တတ်သည်။ ဘာမှန်းမသိတဲ့ ဦးလေးထွားကတောင် "အဲဒါဘာတွေလဲ " ဆိုပြီးမေးလို့ ချောကလတ်ဆိုပြီးဖြေခဲ့ရသေးသည်။ သူ့အတွက် လေဘယ် တစ်လုံးကိုပါဆွဲလာခဲ့တော့ " တကယ်တော်တဲ့ ငါတူ" ဆိုပြီး ဖိုးပြည့်ရဲ့ခေါင်းကို ပုတ်သေးတာ

ဒီက အကြံတွေနဲ့ဆိုတာတော့ သိပုံမရပေ ။ ညနေစောင်းတော့ ဖိုးပြည့်ရေမိုးချိုးကာ တစ်နေ့လုံး ဦးလေးထွားရဲ့ လီးကြီးကိုပဲ မြင်ယောင်ကာ စိတ်တွေက ထနေပြီး ဦးလေးထွားအခန်းဆီလာခဲ့သည်။ ဘယ်သူမှမရှိရင် ဦးလေးထွားအခုချိန် ရှက်ကီဖဲ့နေမှာကိုသိတော့ သူ့အကြံအစည်နဲ့သူ ဖိုးပြည့် ဘောင်းဘီ အိတ်ထောင်ထဲ ကွန်ဒုံးနဲ့ ဂျယ်ကိုထည့်လာခဲ့သည်။ ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ ဦးလေးထွားရဲ့အခန်းတံခါးကိုဖွင့်လိုက်တာနဲ့အရက်နံ့က ကြိုင်နေပြီး စားပွဲပေါ်မှာ မနက်က သူဝယ်ပေးတဲ့ လေဘယ်က တစ်ဝက်လောက်ကျနေပြီ ။ သို့သော် သူ့ကိုတော့မတွေ့ရ ဖိုးပြည့်ဝင်လာခဲ့ရာ သူလဲအထဲအရောက် အခန်းအပြင်မှ အပေါ်ပိုင်းဗလာကျင်း အောက်ကပုဆိုးကိုဝတ်ထားတဲ့ ဦးလေးထွားကအခန်းထဲဝင်လာသည်။ ခေါင်းမှာလဲ ဆံပင်ရေစိုနေ၍ တပတ်တစ်ထည်က တင်ထားသေးတော့ အပြင်က ရေချိုးလာပုံရသည်။ "လူလေး ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ " "ဒီလိုပါပဲဦးလေးရာ ပျင်းပျင်းရှိတာနဲ့ထွက်လာခဲ့တာ ဘယ်လိုလဲဦးလေးထွားရ ထောင့်လဲ တော်တော်ကျနေပါပေါ့လား " "အဟေး ရောက်ဆို သောက်ပြီး တော်တော်မူးနေတာနဲ့ ရေထချိုးလိုက်တာ အခုမှနေသာထိုင်သာရှိတော့တယ် " "ဂရုလဲ စိုက်အုံး လေဖြတ်နေအုံးမယ် " "ဦးလေးအကျင့်ရှိပါတယ် ငါ့တူရာ မဟုတ်ရင် ခေါင်းထောင်နိုင်မှာမဟုတ်ဘူးကွ ဘာလဲ အရက်သောက်ချင်လို့လား မတိုက်ဘူးနော် နှမျောလို့မဟုတ်ဘူး ငါ့တူကို အရက်သမားမဖြစ်စေချင်လို့ ငါ့လိုပျက်မှာစိုးလို့ ဟားဟား " ပုဆိုးက ရေစိုးနေတော့ ဦးလေးထွားတခြားပုဆိုတထည်ကို ယူက လဲဖို့ပြင်နေပြီး ဖိုးပြည့် သေသေချာချာကို ကြည့်နေတော့သည်။ပုဆိုးဝတ်ရာမှာ လီးနေရာက ဖောင်းနေတာကိုကြည့်ပြီး တံတွေးမျိုချလိုက်သည်။ ဖိုးပြည့်ထိုင်ရာမှ ထကာ ဦးလေးထွားအနားသို့သွားပြီး ဦးလေးထွားရဲ့ဗိုက်ကို ကိုင်လိုက်သည်။ "ဦးလေးထွား လိမ့်သောက်မနေနဲ့ ကျန်းမာရေးလဲဂရုစိုက်အုံး " ဦးလေးထွားက အံဩကာ သူ့အနားက ဖိုးပြည့်ကို ငုံ့ကြည့်ကာပြုံးလိုက်သည်။ "လျှော့နေပါတယ်ငါ့တူရာ " "ပုဆိုးကိုပြောတာလား " ဆိုပြီး ဖိုးပြည့် ဗိုက်ပေါ်မှတဆင့် အောက်သို့ပွတ်ကာ ပုဆိုးပေါ်မှ လီးနေရာကို ထိ၍ ပြောလိုက်သည်။ "အဟင်း " ဦးလေးထွားပြုံးကာ ကုတင်ပေါ်ကို ထိုင်လိုက်သည်။ ဖိုးပြည့်လဲ သူ့ရဲ့ဘေးမှာ ကပ်ထိုင်လိုက်သည်။လက်က ပေါင်ပေါ်တင်လိုက်ကာ ပွတ်နေတော့ ဦးလေးထွား ဖိုးပြည့်ကို အကြည့် ဖိုးပြည့်လဲကြည့်နေတော့ ဦးလေးထွားမျက်နှာလွှဲလိုက်သည်။ "ဟင်း မင်းအမေတွေကလဲ တော်တော်ကြာအုံးမယ်ထင်တယ် " "သုံးလေးရက်နေမယ်လို့ပြောထားခဲ့တယ်လေ ဒီည သားဒီအခန်းမှာပဲ အိပ်မယ် " "လူလေးကလဲ ဦးလေးအခန်းက ကောင်းတာမဟုတ်ဘူး " "ဒါဆို သားအခန်းထဲ ဦးလေးထွားလိုက်အိပ်ပေါ့ " "အဟင်း ငါ့တူ ဘာဖြစ်နေတာလဲ " ဖိုးပြည့်ပြောရင်း လက်က ပေါင်ကြားထဲကိုရောက်သွားတော့ ဦးလေးထွား ထရပ်လိုက်ကာ ပြောသည်။ "ဦးလေးထွားကို လိုချင်လို့ " "ဟင် " "သား ဦးလေးထွားရဲ့ လီးကိုကြိုက်တယ် " "ဖိုးပြည့် မင်းဘာတွေပြောနေတာလဲ မင်းက ယောကျာ်းလေးလေ " "ဒါပေမဲ့ သားယောက်ျားတွေကိုကြိုက်တာလေ ဦးလေးထွားကို ကြိုက်တာ လိုချင်တာ " "မင်းငါ့အခန်းထဲက ထွက်သွားစမ်း ဖိုးပြည့် " ဦးလေးထွားရဲ့အသံက ကျယ်သွားတော့ ဖိုးပြည့်လန့်သွားသည်။ "မင်းကဘာလဲ ငါ့က မင်းရဲ့ဦးလေးဆိုလဲမမှားဘူး ဘာလို့အခုလိုတွေတွေးနေရတာလဲ ပြောရတာလဲ ရိုင်းလိုက်တာ သွား ငါ့ခန်းထဲက အခု ထွက်သွား " တွန်းလွတ်ကာ ပြောလိုက်တော့ ဖိုးပြည့် လန့်ပြီး ထိုအခန်းထဲမှ ပြေးထွက်လာခဲ့တော့သည်။ ညရောက်သည်အထိ သူ့အခန်းထဲက ထွက်မလာတော့ သူ့ကိုစောင့်ရှောက်ဖို့ တာဝန်ရှိတဲ့ ဦးလေးထွားညစာ စားဖို့ ခေါ်ရန်အပေါ်ကို တတ်လာခဲ့သည်။ "လူလေး လူလေး " ဘယ်လိုပဲ ဖြစ်နေပါစေ သူ့မှာ တာဝန်ရှိနေတော့ သူ့တာဝန်အတွက် စိတ်ကိုလျှော့ကာ ခေါ်လိုက်သည်။သို့ပေမဲ့ အထဲ မှ မည်သို့မျှမတုန့်ပြန်ချေ ။ တံခါးကို ဖွင့်လိုက်တော့ လော့ချမထား၍ သူဖွင့်ကာ ဝင်လာခဲ့သည်။ ကုတင်ပေါ်မှာ ဖိုးပြည့်စောင်ကို ခြုံကာ ထားသည်။ "ဖိုးပြည့် ထမင်းစားရအောင် ထတော့လေ " "မစားဘူး " "မစားလို့ ဘယ်ဖြစ်မှာလဲ စောစောကတောင် မင်းအမေက ဖုန်းဆက်နေသေးတယ် ခဏနေရင်ထပ်ဆက်မှာတဲ့ မင်းနဲ့ပြောအုံးမတဲ့ " "မပြောဘူး ဘာမှလဲမစားဘူး ထွက်လဲထွက်မလာဘူး " "ဖိုးပြည့် " ဖိုးပြည့် လှဲနေရာမှ ထ ထိုင်ကာပြောလိုက်သည်။ "သားကို ဦးလေးထွားမချစ်တော့ဘူးမဟုတ်လား သားကိုဆူတယ် တွန်းလွှတ်တယ် သွား ဦးလေးထွားသားအခန်းထဲမလာနဲ့ " "သားက ရိုင်းတဲ့စကားတွေပြောတာကိုး ဦးလေးထွားသားကိုချစ်တာပေါ့ သားကဦးလေးထွားရဲ့ လက်ပေါ်မှာကြီးပြင်းလားတာ သားကဦးလေးထွားရဲ့သားဆိုလဲ မမှားဘူး " "ဟင့်အင် အဲလိုမျိုးမလိုချင်ဘူး သားကတခြားပုံစံနဲ့လိုချင်တာ " "လူလေးကလဲကွား ဒီအတိုင်းလိုက်လျောလိုက်ရတာ ဦးလေးအတွက်မခက်ပါဘူး ဒါပေမဲ့ သားကို ဦးလေးရဲ့သားအရင်းလေးလိုချစ်လို့ မနစ်မွန်းစေချင်ဘူး မနာကျင်စေချင်ဘူး ဒါကြောင့် ဦးလေး ငြင်းတာပါ " "သားက လိုချင်နေတာ ဦးလေးကငြင်းတော့ သားပိုပြီးခံစားရတာပေါ့ " "သားရာ ဦးလေးအကြောင်းကို သားမသိဘူး " "ဘာလို့မသိရမှာလဲ သားအကုန်သိတယ် သားဦးလေးတို့လုပ်နေတာ တွေ့ဖူးတယ် အဲဒါကြောင့် ဦးလေးထွားကို ပိုလိုချင်နေတာ " "ဟာ တကယ်လား " "အင်း " "ဟင်း " "ဘယ်လိုလဲ လက်ခံမှာလား " "ဟင်း ပြောပြီးပြီလေ ဦးလေးကမခက်ဘူး သားနာမှာကို စိုးလို့ အခု သားက လိုချင်နေမှတော့ ဦးလေး လက်ခံပါမယ် " "တကယ်နော် " "အဟင်း နောက်မှ တော်ပါတော့မလုပ်နဲ့ ဦးလေးအကြောင်းကို သိတယ်ပြောပြီး " "အင်း " "အင်းဆို ဘယ်ထသွားမှာလဲ " ဖိုးပြည့်ထသွားရန်ပြင်တော့ ဦးလေးထွာ ဖိုးပြည့်ကို တွန်းကာ ကုတင်ပေါ်တွန်းလှဲလိုက်သည်။ထိုအခါ ဖိုးပြည့်လန့်သွားသည်။ "ဘာလုပ်မလို့လဲ " "လုပ်ချင်တယ်ဆို လုပ်ကြမယ်လေ " "အခုလား " "ဦးလေးထွားအကြောင်းကို သိတယ်ဆို ဦးလေးက အခုဆိုအခုမှ ဒီမှာအရမ်းတောင်နေပြီ " ဖိုးပြည့်ရဲ့လက်ကို ကိုင်ကာ သူ့လီးကိုကိုင်ခိုင်းလိုက်တော့ ဖိုးပြည့် လန့်သွားရသည်။ အနီးကပ်ဆိုသလို လက်တွေ့ ကိုင်လိုက်ရတော့ ဦးလေးထွားရဲ့လီးက တကယ်ကို ကြီးလှပါသည်။ ဖိုးပြည့်ရဲ့ လက်ထဲအပြည့်ဖြစ်ကာ ဒစ်ကြီးကလဲ အာနေသည်။ သူ့ပုဆိုးကိုအောက်သို့ဆွဲချွတ်လိုက်တော့ကုတင်ပေါ် ပက်လက်အနေအထားမှာ ဦးလေးထွားရဲ့လီးက အပေါ်သို့ ထိုးထောင်နေသည်။ အရှည်ကလဲ ဖိုးပြည့်လက်နဲ့ တစ်ထွာအတိဖြစ်ကာ ချက်နဲ့အထိဖြစ်နေသည်။ လူချက် မြင်းဇတ်ဆိုတဲ့ စကားကို စံချိန်မှီတဲ့ ဦးလေးထွားလက်နက်ကြီးကို ဖိုးပြည့် စတင်ပြီးငုံလိုက်သည်။ ဒစ်ကိုပဲ စပြီးငုံရင်း စုပ်ရင်းလုပ်နေတော့ ဦးလေးထွားမှာ မရှူနိုင်မကယ်နိုင်နဲ့ သာယာနေတော့သည်။ လျှာနဲ့ ဒစ်ထိပ်ကို ကလိနေတော့ မနေတတ်အောင်ဖြစ်သွားရသည်။ "အားပါးပါး လူလေးရာ ကောင်းလိုက်တာ မင်းအဒေါ်က မင်းလို စုပ်မပေးဘူးကွ ရွံလို့တဲ့ အိုး အား ရှီး ကောင်းလိုက်တာကွာ " ဖိုးပြည့်လဲ စုပ်စရာရှိတာကို စုပ်ပေးနေလိုက်သည်။ ဦးလေးထွားက ဖိုးပြည့်ရဲ့အကျီကို ချွတ်ပေးနေပြီး နို့သီးလေးတွေကို ချေပေးနေသည်။ အကိုင်အတွယ်ကြမ်းကြမ်းနဲ့ချေပေးနေတော့ ဖိုးပြည့်နို့သီးတွေ ပူထူနေတော့သည်။ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ အကျီကိုလဲ ချွတ်လိုက်တော့ ဦးလေးထွားရဲ့ ကိုယ်က မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း အတိသာ ။ ရင်ဘက်အမွှေးတွေနဲ့ စံချိန်မှီလီးကြီးကတော့ ပြောင်းလဲနေတာပေါ့ ။ဖိုးပြည့် သူ့ရဲ့ဘောင်းဘီကိုချွတ်လိုက်တော့ သူ့ကိုယ်လုံးဖြူဖြူလေးကလဲ ကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်သွားသည်။ ဖင်လေးကလဲ လုံးနေကာ ဦးလေးထွားဖင်လုံးတွေကိုပါ ချေကာ ကစားနေတော့ ဖိုးပြည့် ကျေနပ်နေသည်။ လီးစုပ်တာခံနေရင်း ဖိုးပြည့်ရဲ့ ခရေဝကို စမ်းကြည့်လိုက်သည်။ "လူလေး တခါမှမလုပ်ဖူးဘူးလား " "ဟုတ်တယ် ဦးလေးထွားက ပထမဆုံးပဲ " "ဦးလေးထွားရဲ့လီးကိုလဲ သားအမြင်ပဲ နာမှာမကြောက်ဘူးလား " "နည်းနည်းတော့ကြောက်တယ် ဒါပေမဲ့ ဦးလေးထွားရဲ့လီးကိုကြိုက်တဲ့စိတ်က ပိုနေတော့ ခံကြည့်ချင်တာ " "အင်းပါ ဦးလေးထွား ဖြည်းဖြည်းချင်းလုပ်ပါ့မယ် ခဏတော့နာမယ်နော် " "နေအုံးဦးလေးထွား " ပြောကာ ဖိုးပြည့် သူ့ဘောင်းဘီထဲမှ ကွန်ဒုံးနဲ့ ဂျယ်ကိုထုတ်လိုက်သည်။ "ဘာလဲ ချောကလက်စားမလို့လား " "ဦးလေးထွားကလဲ ဒါချောကလက်မဟုတ်ပါဘူး ပြမယ် " အိတ်ကိုဖွင့်ပြလိုက်တော့ အထဲမှ ကွန်ဒုံးအနီရောင်လေးကိုတွေ့ရ၍ ဦးလေးထွားအံဩနေသည်။ "ပြောတော့ ချောကလက်ဆို ကြည့်စမ်း အစကတည်းက အကြံအစည်တွေနဲ့ပေါ့ " "အဟင်း " "စွပ်းပေးကွာ ဦးလေး လုပ်ချင်နေပြီ " ဖိုးပြည့် ကွန်ဒုံးကိုစွပ်ပေးလိုက်ကာ ဂျယ်အထုတ်လေးကို ဖောက်လိုက်ပြီး ညှစ်လိုက်ကာ လီးကို ဆွဲလိုက်သည်။ ဦးလေးထွားလဲ စမ်းကြည့်ရင်းချောဆီဆိုတာသိတော့ သူကိုယ်တိုင်ယူကာ လီးကို ဂွင်းဆွဲလိုက်သည်။ ဖိုးပြည့်ကို ကုတင်ပေါ် ပက်လက်ထားလိုက်ပြီး ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ထမ်းကာ ဖင်ဝကိုလဲ ဂျယ်ဆွတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ဖင်ဝကို ဒစ်အားတေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုးထည့်လိုက်သည်။တခါမှ အတွေ့အကြုံမရှိတဲ့ ဖိုးပြည့်ရဲ့ ပါကင်လေးမှာ နီဂရိုးလီးမဲ ကြီးနဲ့ စပြီး အဖောက်ခံရတော့ ဖိုးပြည့်အရမ်းကို နာနေတော့သည်။ မဆန့်မပြဲတွေနဲ့ ဖင်လေးမှာ ပွဲပျွီးသှေးတှပေငျထှကျလာခဲ့ရသညျ။ အစမှာ နာကျင်ခဲ့ရပေမဲ့ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကောင်းလာပြီး ပါကင်ရဲ့ညှစ်အားတွေအောက်မှာ ဦးလေးထွားရစ်မူးနေရတော့သည်။ တချိန်က သူ့လက်ပေါ်မှာ ကြီးပြင်းလာတဲ့ လူလေးကို လူလိုးရမယ်လို့ မထင်ထားခဲ့။ ဖိုးပြည့်လဲ ထိုနည်းတူ ။ ဦးလေးထွားက သူ့ကို လိုးနေတယ်ဆိုတဲ့ အသိက သူ့ကိုရမ္မက်စိတ်တွေ ပိုကြွလာစေကာ ကောင်းနေခဲ့သည်။ သူ့ရဲ့ စိတ်ကူးတွေ အကောင်အထည်ပေါ်လာခဲ့တော့ ကျေနပ်သည်။ အတွေ့အကြုံရင့်လှတဲ့ ဦးလေးထွားရဲ့ လိုးချက် တွေကိုအကြာကြီးခံလိုက်ရသည်။ အစဆိုတော့ဖိုးပြည့် နုန်းချိနေအောင် ခံခဲ့ရပြီး တညလုံးဖျားနေခဲ့တော့သည်။ နောက်နေ့မှ သက်သာတော့ မေမေထံမှဖုန်းလာ၍ ဖြေရသေးသည်။ "သား ညကနေမကောင်းလိုဆို သက်သာရဲ့လား မေမေတို့ ပြန်လာခဲ့ရမလား " "သားအခုသက်သာနေပါပြီ မေမေတို့က ပြီးမှမပြီးသေးတာ ပြီးအောင်နေခဲ့ပါ ဦးလေးထွားက သားကို ပြုစုပါတယ် " "ဒါဆိုလဲ ပြီးမှပဲ မေမေတို့ပြန်လာခဲ့မယ်နော် " "ဟုတ်မေမေ ပြီးမှသာပြန်လာခဲ့ကြပါ " ဘေးမှာ ဦးလေးထွားကလဲ ရှိနေတော့ ဖုန်းချပြီး ဖိုးပြည့်ရဲ့နဖူးလေးကို နမ်းလိုက်သည်။ "လူလေး သက်သာရဲ့လား " "အင်း " "ဒါဆို ဒီနေ့ ထပ်ဆွဲလို့ရသေးလား ဦးလေးအကြောင်းကို သားသိတယ်ဆို " "သိပါတယ် အဲဒါကြောင့်လဲ ပြန်ကောင်းနေပါပြီ မေမေတို့ပြန်မလာခင် ရပါတယ် " "မရဘူးနော် ဒီအိမ်မှာ ဦးလေးထွား နေနေသရွေ့လုပ်မှာ " "ဟင် ဒေါ်လေးမြ ပြန်လာရင်ရော " "မင်းအဒေါ်က မကောင်းတော့ဘူး သူဆာမှသာသူ့ကိုလိုးမယ် မဆာရင် သားဆီပဲ ဦးလေးလာခဲ့မှာနော် " "အဟင်း သဘောပါဗျာ " ဖိုးပြည့်လဲ သူဖော်တဲ့ဆေးမို့ ခါးနေပါစေ သောက်ဖို့အသင့်ပါ ။အခုဟာကလဲ ဆေးခါးကြီးမဟုတ်ပဲ ဆေးကိတ်ကြီးဆိုတော့ သူကျေနပ်ပါတယ်။ ပြီးပါပြ