အဲသည်နေ့ကရွာထိပ် ဇရပ် ကို ကျွန်တော်
အစောကြီး ရောက်နှင့်နေတာ နာရီကြည့်လိုက်တော့
မနက် ၈ နာရီ ထိုးနေပြီ ဟော ကိုတော်ချော လာပါပြီဗျာ ၊
ဟီးးး နည်းနည်းနောက်ကျသွားတာကွ ၊ ကျွန်
တော်တို့ တစ်ရွာကျော်က ရှင်ပြု အလှူကိုသွားကြဖို့ဖြစ်သည်
၊ မင်းဆိုင်ကယ် မပါဘူးလား ၊ မပါဘူးလေ ၊ လာ အဲတာဆို
ငါဆိုင်ကယ်ပေါ်တက် ၊ နှစ်ဦးသား အလှူအိမ်သို့ တန်းမသွား
ပဲ ကျောင်းနေဖက် ကျော်ထွေးအိမ်ကိုတန်းမောင်းလိုက်သည်
ဟောင့် ကျော်ထွေး ၊ အေး ယောက္ဖ ဝင်လာခဲ့လေ ငါတို့ရွာက
အလှူကို မင်းလာမယ် မထင်ဘူး မင်းအဖေတို့ လာမယ် ထင်
တာ ၊ အေး မင်းနဲ့လဲ မတွေ့တာကြာပြီ ငါတွေ့ချင်လို့ လာတာ၊
ဒါနဲ့ သူက ဘယ်သူလဲဟု ကျော်ထွေး မေးလိုက်ချင်း
ဖြစ်သည်၊ အေး မိတ်ဆက်
ပေးမယ် သူက ငါ့တို့ရွာက ထနောင်းတဲ့ သူက မြို့မှာနေတာ
များတယ် အခုလဲ ရွာ လာလည်တုန်း အလှူရှိတာနဲ့ သွားလည်
ရအောင်ဆိုပြီး ခေါ်လာခဲ့တာ ၊ အော် အဲတာမို့ ငါလာလည်
တုန်းက သူကိုမတွေ့တာကို ၊ဟုတ်တယ် ၊ ချောချောလေးနော်
ယောက္ဖ ၊ အေးဟုတ်တယ် ၊ နွဲ့နွဲ့လေး မင်းဆော်ပြီးပြီလား ၊
လီးးး ငါဆော်ရမှာလား ငယ်ငယ်ကဆို ငါနဲ့ တစ်တွဲတွဲနေတာ
ကွ သူငယ်ချင်းတွေ ၊ ဟောင့်ရယ် ဒီခောတ်မှာ မထူးဆန်း
တော့ဘူး ရရင် ဆွဲတာဆွဲ ဟု တိုးတိုးလေး ပြောနေသည်၊
တော်စမ်းပါ ယောက္ဖရာ ငါ တို့ အလှူအိမ်သွားစို့ ပြန်လာမှ
ထန်းရည် သွားသောက်ရအောင် ၊ အေးအေး သွားရအောင် ၊
အလှူအိမ်မှာ အလှူငွေ ထည့်ပြီး ထမင်းစားက ကျော်ထွေးတို့
အိမ်ဖက်ပြန်လာခဲ့လိုက်တယ် ၊ ကျော်ထွေး တစ်ယောက်
ဘယ်ချိန် ထနောင်းနဲ့ ရင်းနီးသွားလဲမသိ စကားတွေ ဖောင်ဖွဲ့
နေအောင် ပြောနေတာများ ထနောင်းတစ်ယောက် တစ်
ယောက် ပြုံးဖြီးနေတာပဲ ၊ ဟောင့် ယောက္ဖ ထန်းရည် သွား
သောက်မယ် စကားပြောစရာရှိ ထန်းတောကြမှ ပြောကြ ဟု
ထွန်းထွန်းတစ်ယောက် ဘုဆပ်ဆပ် နဲ့ ပြောလိုက်သည် ၊ အေး
ပါ ယောက္ဖရယ် သွားမယ် ၊ ထနောင် ငါ နောက်က စီးပါ့လား
ဟု ကျော်ထွေးတစ်ယောက် ခေါ်လိုက်တယ် ၊ ရတယ် အကို
ကျွန်တော် ကိုထွန်းနောက်ကပဲ စီးလိုက်မယ်၊ ဟုတ်ပါပြီဗျာ
ငါနောက်က လိုက်ခဲ့ ၊ အခုမှမျက်နှာလေး ကြည်ပြီး ပြုံးစိစိ နဲ့
စီးနေတဲ့ ထွန်းထွန်း ကို နင်ဘာတွေ သဘောကျနေတာလဲဟု
ထနောင်းတစ်ယောက်မေးလိုက်သည်၊ ဘာမှ မဟုတ်ဘူး ငါ
သဘောကျချင်လို့ကျတာ လျှာမရှည်နဲ့ ထန်းတော ရောက်ရင်
လဲ ငါ့နားကပ်ထိုင် ဟိုကောင်နား ကပ်မထိုင် နဲ့ အေးပါ ဒါများ
အထူးဆန်းလုပ်နေတယ်ဟု ထနောင်းတစ်ယောက် တွေး
လိုက်သည်၊ ကျော်ထွေး ဘာဂွင် ဖန်နေတယ် ဆိုတာ ထွန်း
ထွန်းသိသည် ဒီကောင် ထနောင်းကို စားဖို့လုံးနေချင်း
ဖြစ်သည် ။
ထန်းရည် သောက်နေရင် ရည်ဝေဝေ နဲ့ ကောင်းနေသည် ကို
ထွန်း ငါ အိမ်သာတက်ချင်တယ် ၊ အော် ဟိုးမှာ အိမ်သာ သွား
လိုက် ၊ ထနောက်တစ်ယောက် အိမ်သာထဲမှာ အချိန်နည်း
နည်းကြာနေသည် ၊ ရူး....သေးပန်းသံကြားလို့ အိမ်သာ ကပ်
ကြားမှ ချောင်းကြည့်လိုက်သည် ဟင် ကိုကျော်ထွေး ပါ့လား
လီးကြီးက ပျော့ပျော့ကြီး ဒစ်ကြီးကလဲ လန်လန်ကြီး အတော်
ကြီးလွန်းသည် သေခြာကြည့်ရင်း ကြက်တိန်းထကာ ဖင်
ကျောတောင် ရှုံ့သွားမိသည်။ အမလေး ဒီလီးကြီးသာ ခံ
လိုက်ရရင်တော့ အီစိမ့်နေမှာပဲ ၊ ကျော်ထွေးတစ်ယောက်
အိမ်သာ အပေါက်နား မှာ သေးရပ်ပေါက်ကာ လီးကြီးကို ကိုင်
ပြီး သေးစက်ကို ခါနေသည် ၊ အထဲမှ ထွက်လာ တော့
ထနောင်း တစ်ယောက် မသိချင်ရောင်ဆောင်ကာ အမလေး
လန့်လိုက်တာ ကိုကျော်ထွေးရယ် ၊ ကျော်ထွေးလဲ လန့်သွား
ကာစကားပင်ထစ်သွားသည် ဟင် ထယ် ထယ် ထနောင်း
အသံလဲ မပေးဘူး အောင်မှာ အပေါက်ကြီးနားရပ်ပေါက်နေ
ပြီး ကျွန်တော်မဟုတ်ပဲ အခြားသူထွက်လာလဲ အကိုရဲ့ လီး
ကြီးကို မြင်မှာပဲ ရှက်မနေနဲ့ ၊ ဟီးးး ဟီးး အေးပါကွာ ဟု ပြော
ကာ လက်ကျန် သေးစက် ကို ဆက်ပြီး ခါလိုက်သည်။
ပြီးသာနဲ့ ထွန်းထွန်းရှိရာသို့ အတူတူ ပြန်လာလိုက်သည်။
မင်းတို့ နှစ်ယောက် ကြာလိုက်တာ ဘာလုပ်နေကြတာလဲ ၊
အယ် ကိုထွန်ရယ် ကျနော် အိမ်သာကထွက်လာပြီး သူ
သေးပေါက်နေတာတွေ့လို့ စောင့်ပြီး အတူတူလာလိုက်တာပါ
၊ မင်းဘာမှ ရှင်းပြမနေ နဲ့ ငါ သိနေတယ်နော် ငါသိနေတယ်
ဟင်းဟင်း ၊ ကျော်ထွေးလဲ ဘာမှ မပြော လက်ကျန်
ထန်းရည်ကို မော့ကာသောက်လိုက်သည် ၊ ဟောင့် ထွန်းထွန်း
မင်းသောက်အုံးမှာလား ၊ တော်ပြီ ယောက္ဖ မူးနေပြီး ပြန်တော့
မယ် နောက်ကြရင် မှောင်လာတော့မယ် ၊ မှောင်ရင်အိမ်မှာ
အိပ်သွားပေါ့ ၊ တော်ပြီ ယောက္ဖရေ နောက်မှ အိပ်တော့မယ်
ထနောင်းထတော့ ပြန်ကြမယ် မင်းကသိပ်မမူးတော့ အပြန်
မင်းပဲ ဆိုင်ကယ်မောင်တော့ ငါနောက်က စီးတော့မယ် ၊ ကဲ့
ဟုတ်ပါပြီ ကိုထွန်း ကိုယ်ဘာသာပြုတ်မကျအောင်ဂရုစိုက် ၊
အေးပါကွာ ၊ ကဲ ယောက္ဖ ပြန်ပြီဟေ့ ၊ အေးအေး ၊ ရွာထဲက စ
ပြီး ထွက်တာ နဲ့ ထွန်းထွန်းတစ်ယောက် ထနောင်းဖင်ကို လီး
ကြီးနဲ့ ထောက်ကာ ခါးကို ဖက်ပြီး စီးလိုက်လာတယ် ၊ လမ်း
တစ်ဝက်ရောက်တော့ ထနောင်း မင်း ကျော်ထွေးကို ကြိုက်
လို့လား ဟင်းဘာကိုပြောတာလဲ မင်းကျော်ထွေးလီးကိုကြိုက်
လို့လား မေးတာ ၊ ဟင် ငါ ငါ..၊ ဘာမှ ငါမနေ နဲ့ ငါလီးက အဲ
ကောင်လီးထက် ပိုကြီးတယ် ပိုရှည်တယ် မင်းခံချင်ရင် ငါ
လိုးပေးမယ် ၊ အာ ကိုထွန်းကလဲ ကိုထွန်းကလဲ လုပ်မနေနဲ့ ငါ
သအား တောင်နေပြီ လိုးချင်နေပြီး အရှေ့နားရောက်ရင်
ဘယ်ချိုးလိုက် အဲ ခြုံတောထဲ နေရာရှင်းတယ် ဘယ်သူမှ မ
လာဘူး ဘယ်သူမှ လဲ မမြင်ဘူး ၊ ထနောင်းလဲ ဘယ်ချိုးဝင်
ကာ ဆိုင်ကယ်ရပ်လိုက်သည် ၊ ထွန်းထွန်းတစ်ယောက် ဆိုင်
ကယ်ပေါ်က ဆင်းကာ ထနောင်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းကို အငမ်းမရ
နမ်းလိုက်တယ် ၊ အားးး ကောင်းလိုက်တာကွာ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူး
လေးနဲ့ အိနေတာပဲ ရော့ ငါလီးကြီး ကိုင်ကြည့် ကျော်ထွေးလီး
ထက် ကြီးမကြီးကိုင်ကြည့်လိုက်ဟုဆိုကာ ထနောင်းလက်ကို
လီးကြီးပေါ်တင်ပေးလိုက်သည် ၊ အားးး ကောင်းလိုက်တာ
ကွာ သေခြာ ကိုင်ကွာ ၊ အဟုတ်ပေ လီးကြီးမှာရှည်ရှည်ကြီးနဲ့
လုံးပတ်မှာ တုပ်တုပ်ကြီး ၈ လက်မလောက်ရှိမည် ကိုင်ကြည့်
ရင်း ကြက်တိန်းတွေတောင်ထသွားမိသည် ခံလိုက်ရရင် အီ
စိမ့်နေမှာပဲ ၊ အားးး ထနောင်းရာ ၊ ဝတ်ထားတဲ့ အင်္ကျီ ကျယ်
သီးတွေကို ဖြုတ်ကာ နို့ကို အငမ်းမရ ဂမူးရူးထိုး စို့လိုက်
တယ် ထနောင်းတစ်ယောက် ကော့တက်သွားကာ အားးး
ကောင်းလိုက်တာ ကိုထွန်းရာ ကျန်လက်တစ်ဖက်မှာလဲ
ထနောင်းရဲ့ နို့တစ်လုံးကို ဖိချေကစားနေသည် နို့စို့ရတာ အား
မရ ၊ ထွန်းထွန်းတစ်ယောက် ထနောင်းကို ဆွဲလှည့်လိုက်ပြီး
ဆိုင်ကယ် ဖင်ထိုင် ခုံပေါ် ဆွဲ မှောက်ခိုင်းလိုက်သည် ၊
ထနောင်းရဲ့ ပုဆိုးကို လှန်ကာ ဖင်နှစ်လုံးကို ဖြဲကာ အငမ်းမရ
လျက်ပေးပြန်တယ် ပလပ် ပလပ် ပစ် ဆံထွေး ထွေးချကာ
ထပ်မံလျက်ပြန်သည် အားးး အမလေး ကောင်းလိုက်တာ
ထနောင်းတစ်ယောက် ဖင်စအိုကြီးမှ ပွစိပွစိနဲ့ တော်တော် ခံ
ချင်နေရှာပြီ ၊ ထနောင်း ဆောင့်ဆောင့်ထိုင်လိုက် ရော့ ငါ့ လီး
ကြီးကို စုပ်ပေး ဟု ဆိုကာ အောက် ပုဆိုးစကို ဆွဲမလိုက်
သည် ထနောင်းလဲ လီးကြီးကို လျှာနဲ့ ပတ်လျှက်ပြီး အဆုံးစုပ်
လိုက် ပြန်ထုပ်လိုက် လျှက်လိုက် နဲ့ သေခြာလေးစုပ်ပေးလိုက်
သည် ဟူးးး အိုးးးးး ကောင်းလိုက်တာ ကွာာ စုပ် စုပ်အားရပါး
ရစုပ် အားးး ငါလိုး အိုးးးး လီးးပဲ ကောင်းလိုက်တာ ကွာ..
ထွန်းထွန်းတစ်ယောက်ထန်းရည် တခိုး နဲ့ နတ်ပြည်ဒိုးနေရပြီ
အီးးးအားးးအုးးးး ဟိုးးးး အစုပ်ခံရတာအားမရ ခေါင်းကို
လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ကာ ထနောင်းပါးစပ်ကို အဆုံးဆောင့်
ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်တယ် ၊အဟွပ် အွပ် ဟူးး ဟူးး အားး ဖြေ
ဖြေးလိုးပါ အသက်တောင် ရှုမရတော့ဘူးး လီးး ကြီးမှာ
လည်ချောင်းထဲထိ ရောက်အောင် ထည့်ခံနေရသည် အားးးး
ကောင်းလိုက်တာကွာ လာ ဆိုင်ကယ် ဖင်ထိုင်ခုံပေါ် မှောက်
ကာ ခြေထောက်နှစ်ဖက် ကားပြီး ခံပေး ထွန်းထွန်း တစ်
ယောက် လီးကြီးကို ဆံထွေး ရွဲနေအောင်ဆွပ်ပြီး ဒစ်ကြီး ဝင်
အောင် ဆောင့်ထည့်လိုက်တယ် ၊ အားးး အမလေးး သေပြီ
သေပြီး အားးး အရှေ့ကို ကော့တက်သွားတာမို့ ထွန်းထွန်း
တစ်ယောက် ပုခုံးကို လှန်းဆွဲကာ ကျန်နေသေးတဲ့ လီးကြီးကို
အဆုံးဆောင့်ချလိုက်တယ် အားးးးအမရေးးးး သေပြီ အိုးးး
အမလေးးး အကိုရယ် ငါ သေပါပြီ ဗိုက်လဲ အောင့်တယ် မရ
ဘူးး ၊ ခဏနေ ကောင်းသွားမှာပါကွာ ဖောင်းဖောင်းဖောင်း
အိုးးးးဟိုးးး ကောင်းလိုက်တာကွာာာ မင်းဖင်ကြီးက အီနေတာ
ပဲ ငါလီးကြီးတောင် ပြတ်ထွက်တော့မယ် အဲလောက်ကြီး စီး
ပြီးကြပ်နေမယ်လို့မထင်ထားဘူးး ငါလိုးမလေးး လီးးးးကြီး
ရဲ့ အရသာကို ခံစားစမ်းး အဆုံးး ဆောင့်ဆောင့် လိုး
ပေးလိုက်တယ် ခဏကြာတော့ ထွန်းထွန်းတစ်ယောက် လီး
ကြီးကို အဆုံးပြန်ထုပ်လိုက်ပြီ ထနောင်း ဖင်ထိုင် ခုံပေါ်
ဒူးတုပ်ပြီး ကုန်းလိုက် ဖင်ကို ကော့ထားးး အေးဟုတ်တယ် အဲ
လိုမျိုး ထွန်းထွန်းလဲ လကြီးကို ကိုင်ကာ ဖင်ဝကို တေ့ပြီး လီး
အဆုံး ဆောင့်ထည့်ချလိုက်တယ် အားးးး အရှေ့ကို ကော့
တက်သွားသည် နာလို့လား ထနောင်း အေး အကိုလီးက အ
ရမ်ရှည်တော့ အထဲမှာ အသေထိတာ အောင့်တယ် ၊ ငါ
ကတော့ အရမ်း အရသာရှိတယ် အထဲမှာ တစ်ထုပ်ထုပ်နဲ့ ထိ
နေတာ အဲလောက်အရသာရှိမယ်လို့မထင်ထားဘူးးး ပါးစက်
ကလဲ ပြောတာ အငြိမ်မနေပဲ ဆက်တိုက် လိုးညှောင့်နေရင်
ထွန်းထွန်းတစ်ယောက် ခြေထောက်တစ်ဖက် ဖင်ထိုင်ခုံးပေါ်
ခွကာ ထနောင်းရဲ့ ပုခုံးက်ု ကိုင်ပြီး အားနဲ့ ပစ်ပစ်လိုးပေးလိုက်
တယ် အားးး အမလေးးးနာတယ် အား ဟူးး အားးးအမလေး
အမလေးးး ပြီးလိုက်တော့ မရတော့ဘူးး အားးး အဲတာဆိုငါ
ပြီးလိုက်တော့မယ်နော် ဖောင်းဖောင်းဖောင်းး အားး အမ
လေးး အားးး အား အိုးးးး အားးးး ဖောင်းဖောင်းးး အားးးး အ
မလေးးး အားးးးး ပြီးပြီ ပြီးးပြီ အားးးး ဟူးးး အားးး အားး
ဟူးးးးးး အ အ အား အားးးး အားး အင့် အင့် အား အားးးးးး
တစ်ဆပ်ဆပ် တုန်ကာ အားပြင်းဆုံး ဆောင့်လိုးကာ အရင်း
ထိ ဖိကပ်ထားပြီး လီးရည်တွေ တစ်ဆပ်ဆပ်နဲ့ ပန်းထုပ်
ပစ်လိုက်ပါတော့သည်။
ပြီးပါပြီ။
#ထနောင်း
0 Comments