ကျွန်တော် အမည်က ထနောင်း ခင်ညားလေးတို့ကို
ကျွန်တော် တစ်ချိန်က အမှတ်တရအကြောင်းပြောပြမယ်..
ထနောင်းတို့ ရွာလေးက ကျဉ်းကျဉ်းလေးဆိုတော့
တစ်ရွာလုံးမှာ ဗွီဒီယို ပြတဲ့ အိမ်က တစ်အိမ်ပဲ ရှိတယ် ၊
ညနေ ၆ နာရီ ခွဲလောက်ဆိုရင် ကောင်လေးတွေ အဖွဲ
လိုက် ဟိုနားစုစု ဒီနား စုစုနဲ့ အလာဘ၊သလာဘ ပြော
ကြဆိုကြပေါ့ ၊
ဟောင့်...ထနောင်း ၊ ဗျာ.. ကိုကြီး နိုင်ဇော် လာအုံး
ဟုတ်ကဲ့ မင်းတို့အိမ်နားက ဇော်လင်းကို တွေ့ခဲ့လား ၊
တွေ့ခဲ့တယ် အခုမှ ထမင်းစားဖို့ လုပ်နေတာထင်တယ်
၊ အေး လာ.. သူအိမ်သွားရအောင် ဟုတ်ကဲ့ ကိုကြီး ၊
ထနောင်းတစ်ယောက် ရင်ခုန်လို့ နေပါတော့တယ် ဘာ
လို့လဲ ဆိုရင် ထနောင်း ကြိတ်ပြီး ကြိုက်နေရတဲ့ ကို
ကြီးမို့လို့ပါ ။ ဟောင့် ဇော်လင်းရေ... ၊ အေးးးး ဝင်လာ
ခဲ့လေ ...နိုင်ဇော် ၊အေးအေး ငါ အိမ်အောက်မှာပဲ
စောင့်နေလိုက်မယ် ဒီမှာ ထနောင်းလဲ ပါတယ် ၊
အေးအေး ငါထမင်းစားပြီး ဆင်းလာခဲ့မယ်...
ထနောင်း... ဗျာ.. ကိုကြီးနိုင်ဇော် ၊ အေးမင်းနဲ့ ငါ တစ်
ယောက်တစ်လှည့် ကျောပိုးတမ်း ကစားကြမယ် ၊မင်း
နိုင်ပါ့မလားးးး ၊အားဟားး ရတာပေါ့ ကိုကြီးရ မနိုင်
စရာလား လာလိုက်လေ ၊ အေး ငါ စပြီး ပိုးမယ် မင်းငါ့
ကျောပေါ်တက် ၊ ထနောင်းတစ်ယောက် နိုင်ဇော်
ကျောပေါ်တက်စီးလိုက်သွားပါတော့တယ် ၊ ရောက်ပြီး
မင်းလဲ ဒီနားကနေ အိမ်ပေါက်ဝနားထိ ကျောပိုး ၊ရတာ
ပေါ့ဗျ ၊ နိုင်ဇော်တစ်ယောက် ထနောင်းရဲ့ ကျောပေါ်
ကို ရောက်အောင်မတက်ပါ ၊ထနောင်းရဲ့ ပုဆိုးကို
အောက်ကနေ မပြီး ဖင်ကြားကို လီးနဲ့ ထောက်ပြီး စီး
ပါတယ် ၊ တစ်ဖြေးဖြေး ထောင်မတ်လာတဲ့ နိုင်ဇော်ရဲ့
လီးမှာ တော်တော်ကြီးပြီး သံချောင်းပမာ မာထန်လို့နေ
ပါတော့တယ် ၊ လမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း နိုင်ဇော်ရဲ့
လီးကြီးမှာ ထနောင်းရဲ့ စအိုဝကို လာလာ ပွတ်ဆွဲလို့
နေပါတော့တယ် ၊ အားး ကိုကြီးနိုင်ဇော် လီးက ဖင်ထဲ
ဝင်တော့မယ်ဗျ ၊ ဟီးး ဝင်တော့ မကောင်းဘူးလား
ထနောင်းရ ၊ ဟာ ဝင်ရင် နာမှာပေါ့ ကိုကြီးရ
မနာပါဘူး မယုံရင် နည်းနည်း ထည့်ပြမယ် ၊ နိုင်ဇော်
တစ်ယောက် လီးထိပ်ဒစ်ဖူးကြီးကို ဆံထွေးဆွပ်ကာ
ကျောထပ်ပိုးပြီး ထနောင်းရဲ့ ဖင်ကြားထဲကို လီးကြီး
ကြီးနဲ့ တေ့ပြီး စီးပါတယ် ၊ နိုင်ဇော်ရဲ့ လက်တွေက
ထနောင်းရဲ့ လည်ပင်းကိုတိုင်းဖက်ပြီး အငြိမ်မနေပဲ
အပေါ်နဲ့အောက် လှုပ်ရှားလို့နေပါတော့တယ်၊ ခဏ
အကြား တစ်ဖြေးဖြေးချင်းတိုးဝင်လာတဲ့ လီးထိပ်ဖူး
ကြောင့် တက်ဆို့ဆို့ကြီးဖြစ်လာကာ ဒစ်ဖူးကြီး တစ်ခု
လုံး ဝင်သွားပါတော့တယ် ၊ အားး နာလိုက်တာ ကိုကြီး
ရမရဘူး ဖယ်ဖယ် ၊ ခဏ ခဏလေးးးးး နိုင်ဇော်တစ်
ယောက် ဖက်ထားတဲ့ လက်ကိုလဲ မလွှတ်ပါ ခါးကို ခွ
ထားတဲ့ ခြေထောက်များ မြေပြင်သို့ချခါ ခြံခပ်ထား
သည့် ဝါးကပ်နားရံတို့အတင်းတိုးကပ်ပြီး အဆုံး ဆောင့်လိုးပါတော့သည်။
အားး အမလေးးး ကိုကြီး မရဘူး အားးးးသေပါပြီး
အမလေး ကွဲပြီထင်တယ် ကိုကြီးရ သေပါပြီ ၊ဘယ်လို
ပဲ ထနောင်းတစ်ယောက် ညည်းညူးနေပါစေ နိုင်ဇော်
တစ်ယောက်မကြားပါ ၊ လည်ပင်း ဖက်ထားသော
လက်များမှာလဲ ခါးကို ကိုင်ကာ အဆက်မပြတ်
အတင်းဆောင့်လိုး လို့နေပါတော့သည်။အားးးး အမ
လေးးလေး အရမ်းနာတယ် ၊အားးး ဖြေးဖြေး လိုးပါ
ကိုကြီးရ ၊ သေပြီးး အားးးအရမ်းစပ်နေပြီ တော်ပြီး မ
ရတော့ဘူး အားးးးအမလေးးး၊ ရူးး တိုးတိုး အရမ်းမ
အော် နဲ့ အခြားသူကြားအုံးမယ် ဟု အသံထွက်လာ
သော နိုင်ဇော်မှာ ခြေဖျားတွေ ထောက် ၊ ခေါင်းကို
မော့ကာ ၊ ဖင်လုံးကြီးနှစ်ဖက် ပိန်ရှုံ့ကာ သုတ်ရည်သို့
ထနောင်းဖက်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်ပါတော့သည်။
ဟူးးး ကောင်းလိုက်တာ ထနောင်းရာ အီစိမ့်နေတာပဲ ၊
ကိုကြီးပဲ ကောင်းနေ ကျွန်တော်မှာ စပ်ပြီး ကျန်ခဲ့တယ်
မညှာမသာ သအားလိုးတာပဲ ၊ဟီးး ဟီးး ဆော်ရီးပါကွာ
ငါ တစ်အားထန်သွားလို့ နောက်ကြရင် ဖြေးဖြေးလေး
မင်းကိုစွဲသွားအောင် လိုးပေမယ်..
ဟမ်း...နောက်ကြရင်လဲ လိုးအုံးမှာ ပေါ့လေ ..
ဒါပေါ့ ငါ မိန်းမ မရမချင်း မင်းကို အမြဲလိုးမှာ.
သေပြီဆရာ... ထနောင်းတစ်ယောက် ကိုနိုင်ဇော်ရဲ့
အလိုးကို နေ့တိုင်း ခံရပါတော့သည်။
ပြီးပါပြီ
#ထနောင်းငယ်
0 Comments